Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Page 61

Þula.
Komdu, komdu vorsól,
eg kalla á þig,
láttu þína ljósu geisla,
leiftra kring um mig.
Lyftu mér til ljóssins heima,
lofaðu mér um stund að dreyma,
mig langar svo að lifa og geyma
ljósgeislana þína,
helgar þrár í hugann streyma,
hjá þeim skal eg vaka,
bí, bí og blaka.
Vef eg þær í veisluklæði,
vel þeim heimsins stærstu gæði,
signi þær í sólarflæði,
svíf með þeim til baka,
enginn skal þær aftur frá mér taka.
Víða liggja vegamót,
vötn og hálsar þreyta fót
oft eg steig á eggjagrjót,
yljum mínum blæddi,
mest eg þó á mótlætinu græddi.
Kom eg við á köldum stað,
hverjum ætti að segja það,
þar eg grét og guð minn bað
geisla að láta skína,
sárunum aldrei settist að,
syrgi eg gleði mína,