Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Síða 65

IÐUNN
G. Björnsson: Hvað ertu sál?
143
í helkulda jarðlífsins fölnar og deyr,
augnabliksstormur, er auðnirnar sverfur,
uppspretta í sandinum, miðsvetrarþeyr?
Nei, þú ert sólblik, er sækir á tindinn,
setst þar til hvíldar á leið út um geim,
langt fyrir ofan alt lífsstríð og vindinn
leitar svo fagnandi í dýrðlegri heim,
vonar að mega fegra þar fjöllin,
faðma’ að sér blómin og gefa þeim koss,
breiða þar gullofna glitblæju á völlinn,
glóperlur sauma í leiftrandi foss.
Þú ert sem brimfexta báran á hafi,
er breiðir út faðminn um árdegisstund
mót sólu í logandi litgeislatrafi,
langar að komast á gyðjunnar fund,
en verður í stað þess að hníga og hverfa,
til hvíldar að leggjast í djúpinu um skeið;
á meðan að systurnar sæti’ hennar erfa,
sækir hún þróttinn á gleymskunnar leið.
Þú ert sem eldgos í aldimmu, er leiftrar,
sem upprisinn jötunn úr logneistavök,
sóldýrðar ímynd á aftanský greiftrar,
afl, sem er losað við helfjöturstök.
Þróttarins neisti, er ferðhraður flýgur,
að frelsinu og gleðinni svipast um geim,
leystur frá uppruna lafmóður hnígur,
leitar sem ungi í móðurskaut heim.
Þú ert einn dropi guðs lifandi lindar,
er líf vekur blómi í svellkaldri mold,
L