Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Qupperneq 10

232
Ólafur Lárusson:
IÐUNN
fyrir. Segja annálar að þeir Guðmundur og Ormur hafi
verið þröngdir með manngangi á þingi, en að bein
Þórðar hafi verið flutt í Uirkjugarð í Stafholti eftir sUip-
an officialis og samþyUUi allra lærðra manna og hyggi
menn hann helgan mann. Er þess og getið 1390, að
sUriða féll á bæinn í Búðarnesi og önduðust 12 menn,
en einn lifði í húsbrotunum og hafði heitið á Þórð
Jónsson. Greftrun Þórðar í Uir-Ujugarði sýnir, að menn
hafa talið að hann væri dæmdur saUlaus, því ódáðamenn
áttu eUUi UirUjugræft, og trúin á helgi hans, að menn
hafa talið aftöUu hans morð. Var það almenn trú á þeim
tímum, að þeir menn væru helgir er myrtir væru saU-
lausir. Því segja Sólarljóð um ræningjann, er myrtur var
sofandi af manninum, er hann veitti húsasUjól:
~ Helgir englar
kómu ór himnum tífan
ok tóku sál hans til sín;
í hreinu Iífi
hon lifa skal
æ með almátkum guði.
Eftir þessi stórræði var þeim EiríUi og Guðmundi
eUUi fritt hér á landi og fóru þeir utan árið eftir (1386).
En eitthvað meira hefir sögulegt gerst áður en þeir
færi, því annálar geta þetta ár um það að rán og stuldir
væri í Sunnlendinga- og Vestfirðinga-fjórðungi af mönn-
um Guðmundar Ormssonar. Af utanförinni er það að
segja, að EiríUur Uom út næsta ár, (1387) og var þá
Uominn til æðstu valda í landinu, orðinn hirðstjóri. En
sUammvinn varð sú tign, því hann var veginn árið eftir
(1388). Sama ár segja annálar að Guðmundur Ormsson
hyrfi um nótt í Færeyjum »með undarlegum hætti«.
Ormur lögmaður lifði þessa sonu sína langa stund og
varð gamall maður. Er hans síðast getið 1401, þá er