Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Blaðsíða 13

IÐUNN
Elsta óöal á íslandi.
235
þau Páll bjuggu á Skarði og í arfleiðsluskrá sinni gaf
Solveig sonum sínum og Páls, ]óni og Þorleifi, Skarð
með 17 tilliggjandi jörðum þar á Ströndunum. Solveig
dó 1495 og Páll bóndi hennar var veginn árið eftir (1496).
]ón sonur Páls og Solveigar dó í æsku, ef til vill á
undan föður sínum. Hinn bróðirinn, Þorleifur Pálsson,
var barn að aldri, er hann misti foreldra sína. Varð
Ormur ]ónsson, föðurbróðir hans, fjárhaldsmaður hans
og bjó á Skarði meðan Þorleifur var í æsku, en þegar
Þorleifur var orðinn fulltíða tók hann sjálfur við Skarði
og bjó þar síðan alla æfi. Þorleifur var vel metinn mað-
ur, sýslumaður lengi, og lögmaður var hann árin 1541 —
1546. Voru þá siðskiftadeilurnar farnar að harðna og
sagði hann því lögmannsdæminu af sér. Þorleifur var
vitur maður, friðsamur og óáleitinn, en fastur fyrir ef á
hann var leitað og var þá ekki allra færi við hann að
fást. Sannaðist það í viðskiftum hans við ]ón biskup
Arason. ]ón biskup þóttist hafa sakir á hendur Þorleifi
og sendi síra Þorlák Hallgrímsson á Staðarbakka, 1549,
við sextánda mann vestur í Dali, þess erindis að taka
Þorleif höndum. Um tilefni fararinnar vita menn ekki
með vissu, en vera má að biskup hafi ætlað að hafa það
að átyllu fyrir handtöku hans, að hann stæði í óbættum
sökum við heilaga kirkju um kvennamál, en Þorleifur
var ærið breiskur í þeim sökum. Karlmenn voru fáir
heima á Skarði er Norðlendingar komu. Tók Þorleifur
því það ráð, að hann lét reka hross heim í traðir og
kvennfólkið lét hann klæðast karlmannsfötum og standa
með vopnum úti fyrir dyrum. Norðlendingar sáu þennan
viðbúnað og hugðu að liðsfjöldi væri fyrir. Hurfu þeir því
aftur við svo búið. ]óni biskupi þótti erindi manna sinna
lítið orðið og kvað skopvísur um förina: