Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Síða 17

ÍUÐNN
Elsta óöal á íslandi.
239
og höfðingi. Hann dó 1803, 71 árs gamall, en Ragn-
hildur 10 árum fyr (1793).
Sonur Magnúsar og Ragnhildar var Skúli Magnússon,
sem heitinn var eftir ömmubróður sínum Skúla fógeta.
Skúli var settur til menta, sigldi til háskólans í Kaup-
mannahöfn og tók þar lögfræðispróf 1796. Sama ár varð
hann aðstoðarmaður föður síns í sýslumennskunni og
fékk sýsluna eftir hans dag. Arið 1797 reisti hann bú á
Skarði og bjó þar til æfiloka. Erfði hann nokkurn hluta
jarðarinnar eftir foreldra sína en leysti til sín erfðahluta
systkyna sinna, svo að hann eignaðist jörðina alla. Kona
hans var Kristín Bogadóttir frá Hrappsey. Skúli dó 1837,
69 ára gamall. Bogi á Staðarfelli lýsir honum á þessa
leið. »Framkvæmdar- og búmaður var hann utanhúss í
betra lagi og séður í mörgu, mesti risnumaður, gjöfull
við snauða menn og þó veglátur; af náttúru var hann
góður maður og vildi bjarga öllum nauðstöddum. Ber-
orður stundum við fólk sitt og sýslubúa, einkum við öl,
mjög eftirgefandi í tekjum og þó auðmaður. Hann mun
hafa haft meðalgáfur, en lagði sig lítið eftir lærdóms-
mentum eða fræðibókum, á sínum seinni árum. Sýslubúar
hans unnu honum hugástum, einkum bændafólk«.
Sonur Skúla og Kristínar var Kvistján Skúlason
Magnussen. Hann tók próf í dönskum lögum við Hafn-
arháskóla 1827, og varð sýslumaður í Snæfellsnessýslu
árið eftir, en fékk Dalasýslu eftir föður sinn og flutti þá
að Skarði. Hlaut hann nokkuð af jörðinni að erfð eftir
föður sinn en leysti hitt til sín frá systkynum sínum, og
bjó þar jafnan síðan. Kristján sýslumaður, kammerráðið
á Skarði, sem hann tíðast var nefndur, var atorku- og
búsýslumaður hinn mesti, einkennilegur og stórgerður og
höfðingi að fornum sið. Kona hans Ingibjörg Ebenesers-
dóttir, sýslumanns Þorsteinssonar í Hjarðardal var mesta