Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Side 52

274
Inga L. Lárusdóttir:
IÐUNN
snotur hús úr tré; úti á svölunum fyrir framan húsin sat
heimilisfólkið og naut helgidagshvíldarinnar. Lestin brun-
ar áfram með amerískum hraða, en samt náum við ekki
til Montreal fyr en kl. nærri 12 um kvöldið. Þar biðu
húsráðendur á brautarstöðinni og ók hver heim til síns
náttstaðar. Montreal er mesta verslunar- og iðnaðarborg
í Canada, landið umhverfis er auðugt skógar og er hér
iðnaður mikill. íbúar 3/4 miljónar. Háskóli er hér með
um 3000 stúdentum. En meira ber hér á viðskifta- en
mentalífinu. Dvölin í Montreal var svo stutt að eigi gat
eg sagt að eg sæi neitt af bænum nema hið »konung!ega
fjall«, — Mount Royal — sem bærinn ber nafn af. Það
gnæfði andspænis gluggunum á herbergi mínu. Þar uppi
er útsjón víð, og þar eru helstu byggingar og skemti-
staðir borgarinnar.
Ottava liggur eigi langt frá Montreal og var þangað
komið um hádegisbil næsta dag. Nú fór samferðafólkinu
að fjölga. Enska, frakkneska, þýska, hollenska, slafnesk-
ar tungur og Norðurlandamál blandast saman í einn
graut. Þessar konur komu til Montreal með skipum frá
frönskum höfnum. Og nú gefst okkur færi á að heilsa
formanni I. C. W. lávarðsfrú Ishbel Aberdeen, sem ásamt
manni sínum og flestum stjórnendum I. C. W. hafði
komið til Montreal nokkru á undan okkur. Eg verð að
vera stuttorð um viðtökurnar í Ottawa. Þær voru ágætar.
Hádegisverður, er kvennaráðið bauð til, í veitingahúsinu
Chateau Lauie’er, ökuför um bæinn og umhverfi hans
og teboð í höll landsstjórans, var prógram fyrri hluta
dagsins.
í Ottawa bættust 20 norskar konur í hópinn, og það
kvað að þeim. Þær höfðu lent í Halifax, eftir afar vonda
ferð. Það er hressandi fyrir íslendinga að hitta Norð-
menn. »Vi er frænder, vi« sögðu þær. Og »det var en