Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Síða 88

310
Jakob Jónsson:
iðunn
hrósaði honum fyrir og þótti vænt um, að auminginn
átti bágt. Amma var vond — reglulega vond.
Siggi gat ekki um annað hugsað. Þegar hann var
háttaður um kvöldið, kom amma og lét hann lesa faðir-
vorið sitt. Sigga dauðlangaði að spyrja hana meira um
jóiasveininn, en amma hafði mikið að gera og Siggi var
varla búinn að segja »amen« þegar hún var öll á brott.
Þegar Siggi var að festa svefninn, kom vesalings grát-
andi jólasveinninn hvað eftir annað upp í huga hans —
alt af skýrar og skýrar og í fastari mynd.
]ólasveinninn lá úti í fjósi, í auða básnum þar sem
kálfsi litli hafði legið meðan hanh lifði, en nú var hon-
um slátrað til jólanna. Tárin runnu ótt og títt niður
vangana. Andlitið var útskælt og augun grátbólgin. Siggi
sárkendi í brjóst um hann. Annar jólasveinn stóð þar og
hallaði sér fram á bálkinn. Hann gat varla hreyft sig
fyrir fitu. Illgirnislegt glott lék um varir hans.
»Þykir þér það ekki borga sig, að lifa á óþægðinni
úr honum Sigga?« spurði sá stóri. »Finst þér ekki
gamla konan sjá betur fyrir mér?«
Nú! Sigga rak í rogastans. Jólasveinninn hennar
ömmu var þá lifandi og þar að auki ekkert annað en
ein ístra frá hvirfli til ilja. Þetta var nú heldur ekki nema
von, því að í vikunni sem leið hafði amma gefið Sigga
utan undir fyrir ekki neitt.
Þegar Siggi vaknaði um morguninn, stóðu jólasvein-
arnir honum lifandi fyrir hugskotssjónum. Hann fann það
vel, að það var honum að kenna, að litli svangi jóla-
sveinninn grét. Og eina ráðið til að hjálpa honum var
að verða óþægur aftur — verulega óþægur. A efíir gæti
hann sagt ömmu frá því, hvers vegna hann væri óþæg-
ur, svo að hún yrði ekki vond við hann.
Siggi klæddi sig í snatri. Amma hans var sest við
rokkinn sinn og hamaðist að spinna. Þá datt Sigga í
hug, hvað hann ætti að gera. Fljótur eins og elding
stökk hann út og sótti búrbredduna. Þegar hann kom
inn aflur, hljóp hann beina leið að rokknum, brá hnífn-
um á strengina og skar þá í sundur. Hjólið sveiflaðist
með hálfu meiri hraða, en snældan hætti. Amma gamla