Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1926, Blaðsíða 5

IÐUNN
Stakur strengur.
247
En jörðin öll er í eyði og tóm,
er ómarnir síðustu deyja.
Sú hefjandi list er heil og rík,
sem heiminn í nekt má sýna.
Boðorð hennar og braut er æ lík;
bein eins og geislans lina.
Af eldsæva hyljum hún færir flik.
Þá fölna vor skör og dvína.
Uns þrumað er Skuggavaldi: Vík!
Og víðgeymar auðugri skína.
Oðhagi vegur, og varpar frá;
hann velur — að glata, eða kunna.
fiann móðgast við dauðann. Hans Ijóðsókn lá
til lífdrykks við ómælis brunna.
Af eigin báli hin bannaða þrá
brennur til öskugrunna.
I hæð skiljast að þau hjörtu sem frjá,
og hin, sem til bana unna.
En allt er oss þungt, með eðli tvenn,
og Edens hurðir oss varðar —
að bera hjer hold og sál í senn,