Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1926, Blaðsíða 45

HÐUNN
Qróður jarðar.
287
í fótspor hans. Hann er bjargið, sem öfgastraumarnir
klofna á. Hann stendur djúpum rótum eins og fjöllin.
En nokkra af þeim, sem komu til óbyggðarinnar, og
þar á meðal eldra son hans, sem fæddist þar, tók
straumurinn. Heimslífsmenn voru þeir, börn aldarháttar-
ins, er ætluðu að lifa eftir sínum eigin nótum í hinu
nýja ríki. En þar héldust þeir ekki við. Þeir höfðu sínar
kröfur, lífið sínar, — og svo ýtir lífið þeim burtu úr
nýbyggðinni. Þar geta engir rányrkjendur þrifist; þar á
aðeins hinn sanni landnámsmaður heima — sáðmaður-
inn yrkjandi. Síðustu leifar umrótsins, sern námureksturinn
hafði í för með sér, eru fluttar burt úr byggðinni. Vöru-
leifar Aronsens kaupmanns eru fluttar ofan í stórbyggð-
ina, þar sem fjöldinn átti heima, sem kaupir allar vörur.
Uppi í nýbyggðinni keypti þær enginn; aðrar vörur voru
þar gjaldgengar.
Þegar varningssalarnir þrír úr nýbyggðinni koma heim,
eftir að hafa flutt burtu síðasta vogrekið af heimslífs-
hafinu, sem skolað hafði þangað upp, hefst hið nýja ríki
friðar og fyllingar. Þar voru nú aðeins yrkjendur eftir.
Vogrekið fær að sigla sinn sjó; enginn lætur ginnast af
því. En nú er hugað að perlunni í djúpinu.
ísak er að sá, er þeir koma heim. Starf sáðmannsins
«r höfuðstarfið í nýja ríkinu, því lífið er fyrst og fremst
sáning. Hamsun lýsir honum á þessa leið, þar sem hann
fetar sáðmannsstíginn:
»Hann gengur áfram og sáir, hreinn og beinn risi að
vexti og útliti, öldungur. Hann er í heimaunnum klæð-
um, ullin af hans eigin sauðkindum, skórnir af hans eig-
in kálfum og kúm. Meðan hann sáir, er hann berhöfð-
aður, fullur andleiks og lotningar. Hvirfillinn er ber, að
öðru leyti er hann kafloðinn; hár og skegg myndar
hring um höfuð hans. Þetta er ísak, sveitarhöfðinginn. —