Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Page 52

Neistinn
Man ég þig, mey.
Það var miður aftan.
— Tvítug varst þú;
ég var tíu ára.
Pú tókst saman þvott
og teygðum örmum
gekst ölduföllum
af yndisþokka.
Pá hóf sig upp fugl
í hugans kjarri,
ákaft tístandi
um undrin stök:
makt þíns mjúkleika
um mjöðm og barm.
Sá fugl var flónska tóm
— eður fyrsti neisti.
Þó fór sem mig varði,
að fleiri mundu
teyga af bikar
töfra þinna,
því sjö vikum síðar
saztu í kór, —
fórst svo og hvarfst
að fjaLlabaki.
J. Th.