Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1929, Síða 47

IDUNN
Sálgreining.
41
hér er hann að komast fyrir og uppgötva hinar leyndu
rætur að hugarvíli sínu eða taugaveiklun sinni. — Og er
þetta oftast nær upphaf meira eða minna fullkomins bata.
Ekki má nú ætla, að þetta sé neitt flýtisverk. Oftast
verður djúpt að grafa. Og vikum saman, mánuðum
saman, jafnvel svo árum skirtir, verður læknirinn að
kafa slíka sjúklinga undir hendi — tala við þá einn eða
fvo klukkutíma í einu — stundum daglega — stundum
nokkrum sinnum á viku. Og aðalatriðið er að láta sjúkl-
inginn sjálfan ræða — sjálfan — með ofurlítilli leiðbein-
ingu frá læknisins hálfu — komast að rótum meina
sinna, skilja það, sem honum áður var óskiljanlegt, og
siá og finna, að það eitt nægir til bata. —
Þá kemur næsta atriðið í sálgreiningunni, að athuga
drauma sjúklingins, til þess að komast fyrir um, hvað
af þeim megi ráða. Notar læknirinn venjulega þessa
aðferð ásamt hinni fyrnefndu aðferð, að athuga hugsan-
sambönd sjúklingsins. Er venjulegast, að hann biður
sjúklinginn að segja sér eitthvað frá draumum sínum,
um leið og hann biður hann að rabba um daginn og
veginn.
Dr. Freud er samdóma helztu draumfræðingum um
bað, að hneigðir, hugsanir og hugðir, sem reknar séu
úr vitund manna að degi til, verði venjulegast efniviður
í drauma að nóttunni. Dómgreindin er þá magnminni —
ef hún sefur ekki alveg — og hleypur þá margt fram
hjá henni, sem burtu er hrundið að degi til, en venju-
legast er það dulklætt að einhverju leyti. Sem dæmi
uiá nefna eftirfylgjandi drauma:
Fröken N. segir lækni sínum: »Mig dreymdi hrúgu
af ánamöðkum í blómglasi — og í miðri hrúgunni var
fiskur ... mér bauð við þessu. ... Þá þótti mér hala-
stjarna hafa brotið alla gluggana í vissu húsi< ... ofsa-