Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.07.1938, Síða 46

Kirkjuritið - 01.07.1938, Síða 46
302 Hinn almenni kirkjufundur. JÚlíé ræta öðrum guðrækni og góða siði, verða að sýna það í hegðun og framferði, að þeir hafi tileinkað sér það sjáifir. Ég vil leyfa mér að láta þá ósk mína í ljósi við ykkur, áheyrend- ur mínir og samstarfsmenn á þessum almerina kirkjufundi, að við eyddum ekki tíma okkar að óþörfu í aðfinslur og kvartanir, og því síður að við færum út í þau atriði þessa mikilvæga máls, sem vitanlega geta valdið miklum ágreiningi. Við vitum það öll, að það yrði neikvætt starf. Þá væri tilgangi fundarins alls ekki náð. Nei. — Við skulum með alvöru, einlægni og vakandi ábyrgð á orðum okkar og gjörðum sameinast um aðalatriði málsins, reyna að athuga, livað viö sjálf getum gert, fyrst og fremst, og því næst aðrir. Það er liægur vandi að koma saman á fund og tala um ýms málefni, semja síðan stórorðar og langar ályktanir til einstaklinga, félaga eða almennings. Við þekkjum öll J)á aðferð. En ég liygg, að Júð séuð á sama máli um það og ég, að slikt hafi oft og einatt mjög lítið, eða a. m. k. vafasamt gildi. Við skulum athuga málið gaumgæfilega — með kristilegri auð- mýkt — og þá liljótum við að finna heppilegustu úrlausnina, eins og nú standa sakir. — En um fram alt — hafa það hugfast, að þessar umræður, sem hér fara fram, og alt fimdarstarfið yfir- leitt — megi verða til J)ess að efla sannan kristindóm meðal islenzkrar æsku og islenzku þjóðarheildarinnar. Þriðja erindi um kristindóminn og æskuna flutti Jóhannes Ólafs- son bóndi á Svínhóli í DalaSýslu. KRISTINDÓMURINN OG ÆSKAN. Kafli úr erindi Jóhannesar Ólafssonar. Ég hýst við að flestir kennarar ræki kristindómsfræðsluna eft- ir föngum. Um hitt þarf vitanlega ekki að ræða, að til eru kennar- ar, sem trúarbrögðin eru ekkert hjartans mál, jafnvel efast um höfuðatriði Jjeirra, og allir slíkir menn eru óhæfir kristindóms- kennarar, því að ekki getur blindur leitt blindan. En ekki getur mér dulist, að yfirleitt væri kristindómsfræðsl- an betur komin hjá prestunum. Og mér finst, að það ætti að vera metnaðarmál prestanna, að hafa slíka fræðslu með höndum, svo nátengd og samgróin, sem luin er lífsstarfi þeirra. Þar sem fastir barnaskólar eru ekki konmir, gæti þetta að vísu verið nokkurum erfiðleikum bundið, einkum í víðáttumiklum prestaköllum. En meðan svo er, væri ekki um annað að gera en einhverskonar samstarf milli prests og kennara um fræðslu þessa. Aftur á móti ætti presturinn að hafa aðalkenslu á hendi
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.