Kirkjuritið - 01.07.1938, Qupperneq 60

316
Hinn almenni kirkjufundur.
Jiili.
auk hinna venjulegu tekna. Fyrsta daginn, sem safnað var i þessu
skyni, komu inn 1700 krónur, og eftir hálfn mánuð var búið að
leggja fram um 9000 krónur, og þó var í þessum söfnuði nýlokið
við að byggja sérstakt samkomuhús, sem kostaði um 90.000.00
krónur. í sóknar- eða kirkjunefndinni eru 15 manns. Fundir i
þeirri nefnd eru venjulega haldnir 4 sinnum á ári, en ritari kirkj-
unnar vinnur á hverju kvöldi alt árið. Hann er ekki launaður, en
fær dálitla þóknun fyrir starf sitt. Auk þess starfa við kirkjuna
tveir meðhjálparar. Þeir koma til hverrar guðsþjónustu og safna
fé, leiða til sætis o. s. frv. Þeir fá enga þóknun fyrir starf sitt.
Organisti kirkjunnar hefir í kaup £ 50 á ári, eða rúml. 1100 kr.
Verður liann að mæta við guðsþjónustur tvisvar sinnum á hverj-
um helgum degi og auk þess tvisvar í viku á virkum dögum; söng-
fólk, er syngur í kirkjunni, fær enga þóknun. — Þetta fyrirkomu-
lag sagði ritarinn mér að væri yfirleitt i Lundúnum. Og er ég
spurði hann nokkuru nánar um öll þessi fjárframlög, sagði hann.
Framlögin eru yfirleitt ekki há frá hverjum einstökum, því að í
söfnuðinum er lítið um sérstaklega efnaða menn. „10 shillings og
upp i 5 guineur er það venjulega og svo auðvitað minna“, sagði
hann. Fólkið er yfileitt mjög fúst að gefa til starfsins, en nauð-
synlegt að eitthvað sé gert. Safnaðarfólkið vill, að starfað sé.
í öllu þessu birtist að sjálfsögðu þróttur trúarlifsins, og greini-
lega fanst mér hann koma fram i viðræðum, er ég átti við menn
og á opinberum fundum, bæði presta og leikmanna, er ég sótti
marga. Sérstaklega eru mér í fersku minni tveir slíkir fundir,
er ég vil minnast litillega á. — Eitt sinn var auglýstur Biblíu-
fundur — fundur til útbreiðslu Biblíunnar — í Albert Hall. —
Ég ætlaði ekki að trúa mínum eigin augum: Biblíufundur i Al-
bert Hall, stærsta samkomusal Lundúna, sem tekur 10000 manns.
Það eru aðeins víðfrægustu snillingar lieimsins, sem voga að
safna fólki þangað, eins og t. d. söngsnillingurinn Gigli. En það
var hér um bil hvert einasta sæti skipað á Biblíu-fundinum i
Albert Hall. Englendingar kunna að meta þá bók. Það er al-
ment viðurkent þar, að hún sé dýrmætasta og kærasta bókin. Við
siðustu konungskrýninguna í veglegasta musteri Englands, West-
minster Abbey, færði erkibiskupinn konunginum Bibliuna að
gjöf frá þjóðinni með þessum orðum: „Vér gefum þér þessa bók,
hinn dýrmætasta hlut, sem unt er að eignast i þessum heimi.
Hér er vísdómur. Þetta eru konungleg lög. Þau eru lifandi véfréttir
frá Guði“. — Annar fundur, um lieimilisguðrækni og bænagjörð
á heimilum, er haldinn í öðrum stórum samkomusal í borginni.
Forseti fundarins var erkibiskupinn af Kantaraborg. Margt merki-
legt kom þar fram um trúarlíf ensku þjóðarinnar. Fjöldi enskra