Kirkjuritið - 01.07.1938, Blaðsíða 61

Kirkjuritið.
Hinn almenni kirkjufundur.
317
heimila hafa guðræknisstundir heima, daglega. Lady Bates —
kona Bates forstjóra hins heimsfræga félags, Cunnard and White
Star linunnar — sem hefir ýms stærstu skip veraldarinnar, svo
seni „Queen Mary“ o. fl. — talaði á þessum fundi og vakti ræða
hennar mikla athygli. Hún lýsti því yfir sem hinni mestu blessun
í lífi sínu, að hún og maður hennar og heimilisfólk ættu saman
sameiginlega guðræknisstund á hverjum morgni, áður en mað-
Or hennar færi til starfs sins.
En sá fundur, sem mér er hvað minni'sstæðastur, er kristilegur
stúdentafundur í Oxford. Var það undirbúningsfundur undir
trúboðsguðsþjónustur, er stúdentar úr öllum deildum háskólans
stóðu að og þeir efna til árlega í því skyni, að hafa áhrif á þá,
er enn hafa ekki viljað sinna kristindómsmálum. Fundurinn var
haldinn í aðalsamkomusal háskólans. Hvert sæti var skipað og um
1500 stúdentar, karlar og konur, sóttu fundinn. — Biskupinn í
Oxford var forseti fundarins, en fyrstu ræðuna, mjög snjalla
ræðu, flutti vara-rektor háskólans. — En það er einmitl
ræða hans, sem mér fanst sérlega eftirtektarverð. Hann sagði
meðal annars þetta: „Stúdentar. Það sem háskóla vorum ríður mest
á er, að hér ríki andi Krists, háskólinn getur ekki gefið stúdent-
unum neitt betra fararnesti um lífið en kenningu hans. Biblían er
bókin, bókin, sem mest ríður á að lesin sé. Skylt er liverjum
stúdent, að gera sitt ítrasta til þess að lesa námsgreinar sínar
°g afla sér eins mikillar þekkingar undir lífsstörfin, sem unt
er, en ef til þess kemur, að annaðhvort þurfi að vanrækja, sem
oliklegt er, þá skal Biblían tekin fram yfir“. Þetta mælir vara-
rektor eins merkasta háskóla i veröldinni úr ræðustóli háskól-
ans. En i raun og veru er hann aðalrektorinn, þótt Lord Halifax
núverandi utnrikisráðherra Breta beri titilinn. Það er aðeins
form, því að hann kemur aðeins örsjaldan til háskólans og fylgist
ekki með daglegum störfum hans. Annars var mér sagt, að hann
mundi ekki hafa verið síður ákveðinn i þessu efni, því að hann
er einlægur trúmaður og mikill kirkju og kristindóms vinur.
Ég varð alveg gagntekinn að sjá alla þessa stúdenta sitjandi á
þessum kristilega fundi i stúdentakápum sinum, hlustandi með
svo mikilli eftirtekt og lotningu. Biskupinn lauk fundinum með
bvi að biðja um hljóða íhugun. Stúdentarnir lutu allir höfði
I 2—3 mínútur. Svo rauf biskupinn þögnina með bænarorðum
fyrir starfinu, sem framundan var, en sagði áður: „Að biðja
II m meiri kristindóm, hlýðni við vilja Guðs er hinn mesti á-
vinningur fyrir háskóla vorn, fyrir England, fyrir alla ver-
öldina“.
Annars fanst mér það víða koma svo vel frain, einnig utan