Kirkjuritið - 01.10.1938, Qupperneq 6

336 Ásmundur Guðmundsson: Öktóber.
kapp á það, að leiða í Ijós veilur í trúarkenningum kirkj-
unnar og rifu það niður, sem þeim virtist úrelt og skakt,
og sumt af því mátti sannarlega falla. Þeir beittu mik-
illi gagnrýni við rannsóknir sínar á ritum Biblíunnar
og komust að nýjum niðurstöðum um uppruna sumra
þeirra. Þeir létu stjórnast af vísindaábuga og einlægri
löngun til þess að fella alt annað úr gildi en það, sem væri
satt. En ekki lifir neinn maður né nein þjóð, trúarlega eða
siðferðilega, á því einu, að bin eða þessi trúarkenning
kirkjunnar sé röng, eða margar missagnir finnist í rit-
um Biblíunnar, eða þau séu samin á öðrum tímum, eða
af öðrum mönnum en liingað til befir verið álitið. Þeir
sem hafa lagl einhliða áherzlu á slika gagnrýni hafa
því stundum gefið bungruðum steina fyrir brauð. Hinir
aftur á móti, eldri stefnu mennirnir, hafa ekki aðeins var-
ið það, er þeim er heilagt og dýrmætt, svo sem rétt er og
fagurt og skylt, heldur hafa þeir stöku sinuum í ákaf-
anum ekki greint liveiti frá illgresi og rifið hveitið upp.
Iljá þeim hefir einnig borið á neikvæðu starfi að því
leyti, að lielzt til mikið af þrótti þeirra hefir farið í það,
að kveða upp þunga dóma yfir skoðunum nýju, og
eldmóður þeirra nærst um of við baráttu gegn þeim,
sem hugsað liafa í trúarefnum á annan veg en þeir.
Stefna kirkjunnar á að verða jákvæðari. Það sem nei-
kvætt er stoðar nú lítt eða ekki. Spurningin, sem borin
er fram við kirkjuna af nútímakynslóðinni, er og verður
þessi, brýn og skýlaus: Getur þú veitt mér það, sem
svalar dýpstu þrá minni og gefur mér frið? Megnar þú
að boða ríkið, þar sem þeir, er hungrar og þyrstir eftir
réttlætinu, niunu saddir verða? Við þeirri spurningu
þarf kirkjan að eiga ljóst svar. Já, meira en það. Hún
verður einnig að sýna svarið með stefnu sinni. En
bvernig? Hún á að benda til bans, sem einn befir talað
hið fullkomna Guðs orð — sein dirfðist að rísa gegn
öllu lágu og lítilsigldu í kenn'ingum trúarbragðanna,
jafnvel í helgiritunum bjá sinni eigin þjóð, og mæla með