Kirkjuritið - 01.02.1940, Qupperneq 18

56
Ásmundur Guðmundsson:
Febrúar.
þeir skildu hverir aðra, sama reynsla var á bak við orðin.
„Þegar vér tölum um náð Guðs, hugsum vér um Guð
sjálfan eins og liann hefir opinherast í syni sinum Jesú
Kristi. Þeir einir þekkja djúp náðar Guðs, sem vita að
Guð er kærleikur. Náð hans birtist í því, að liann liefir
skapað oss og heldur oss við, í ailri blessun þessa lífs, en
um fram alt við endurlausnina fyrir líf Jesú Kris ts, dauða
og upprisu, við sendingu lieilags, lífgandi anda sins, við
samfélag kirkjunnar og orðið og gjafir sakramentanna.
Heill manna og lijálpræði hyggist á Guði einum, liann auð-
sýnir þeim náð sína, ekki vegna afreka þeirra, heldur
eingöngu vegna frjálsrar kærleiksgnóttar sinnar. Þannig
réttlætir hann oss og helgar fyrir Krist, þeirri náð lians
veitum vér viðtöku í trú, trú, sem einnig er Guðs gjöf“.
Voldug lirifning fór um hugi manna á þessu þingi og
tengdi þá saman bræðraböndum. Þeir fundu, að þeir voru
eitt. Það, sem sameinaði þá í dýpstum skilningi, voru
livorki samvistirnar þessa daga né vinsamlegar umræður,
heldur sameiginleg trú þeirra á Krist, krossfestan og upp-
risinn, sigurvegarann. Það kom í ljós aftur og aftur, hvort
sem það var evangelskur maður eða orþódox, er lalaði,
hvort sem það var prestur eða leikmaður, hvítur maður
eða öðru vísi litur. Það var Jesús Kristur, sem allir þessir
ólíku kristnu menn og sérstöku kirkjufélög sameinuðust
um. Og enn eitt: Trúin á heilagan anda Guðs sem veru-
leika. Það var auðsjáanlega sannfæring þinglieimsins, að
mennirnir myndu ekki geta af eigin rammleik sigrast á
torfærum, heldur yrðu þeir að treysta anda almáttugs
Guðs til þess að koma á einingu í kirkjunni.
Þingið samþykti það, að háðar hreyfingarnar, lífs og
starfs“ hreyfingin og „trúar og fjrrirkomulags“ hreyfing-
in, skyldu renna saman í eitt, og kaus fjTÍr sitt leyti 7
manna nefnd, er ætti að vinna með Oxfordnefndinni.
Þannig varð til 14 manna allslierjar kirkjuráð, sem á
að halda áfram einingarstarfinu í sama anda og þessar
tvær stefnur liafa unnið og liafa forystu um þau mál, er