Kirkjuritið - 01.02.1940, Qupperneq 35

Kix-kjuritiÖ. Kristindómsfr. i finskum skólum
73
með áhuga og innileik til að gera námsefnið að lifandi
efnivið í mótun barnssálarinnar?
En það er heldur ekki að efa, að finska kennarastéttin
• heild sinni skilur hlutverk sitl í kristindómstímunum,
hæði að helgi þess, tign og mikilleik, að liún annar því
frjálsmannlega og markvíst í trú, von og kærleika.
Fagur vottur um áhuga liennar eru hin feikilega fjöl-
sottu námskeið fyrir kristinfræðikennara, sem haldin eru
þar í landi. En einnig má nefna víðtæk félagssamtök
þeirra og fundahöld þeirra námsgreinninni til eflingar.
Enda myndi læpasl nokkur kennarastétt þola neinni
einstakri námsgrein svo rúman aðgang að starfi skólans
hl lengdar, ef henni sjálfri liefði eklci tekist að sjá ávexti
af því starfi skólans.
„Högg\áð visna tréð,“ er hin raunsæja krafa tímans.
Ég sá nokkuð oft stéttarhlöð finskra kennara á erlend-
1,111 söfnum síðastliðinn vetur.
Ég veitti því eftirtekt, live tíðrætt var þar um kristin-
dóinskensluna frekar öðrum námsgreinum, og hversu
nilkil samúð virtist hvarvetna vakandi í garð hennar. En
l'etta tvent vakti aftur þá skoðun mína, að finsku kennar-
ai'nir, fremur öðrum stéttarbræðrum sínum, skoðuðu
kristindómsfræðsluna sem lífsins tré í starfi skólanna.
^ar hafa þeir og vissul'ega séð rétt. Engin ein náms-
grein er jafn möguleikarík til að byggja upp blómlegt
mnra líf lijá börnum sem kristindómsfræðslan.
Þvi verður ekki hægt að neita með nokkurri sanngirni,
bótt hinsvegar sé hægt að benda á, hve oft þeir möguleik-
ar eru ekki nolaðir, og hve kröfuþungt hlutverk kennarans
er, að nota þá möguleika til hins ýtrasta.
Margir myndu að sjálfsögðu óska, að kennarastéttin
°kkar léti sér, i heild séð, meir umhugað um kristindóms-
fræðsluna í skólum í anda finsku stéttarhræðra sinna.
En í þeim samanburði má ekki glymast, að ýmsir, sem
a starf kennarans horfa, sjá stundum frekar það, sem
°gert er en gert er, og það illa gerða frekar en hið vel gerða.