Kirkjuritið - 01.12.1943, Side 26

328
S. L.: Brunnur vitringanna.
Nóv.-Des.
annar ókunni maðurinn, lil þess að minna mennina á
það, að gæfan, sem týndist i hæðum drambsins, finnst
aftur í djúpi auðmýktarinnar?
— Standa framliðnir lifendum að baki? sagði liinn
þriðji. Deyr þakklátsemin lijá þeim, er lifa í Paradís?
Við ])essi orð spratt þurrkurinn upp og æpti. Hann
liafði þekkt aftur ókunnu mennina. Hann skildi, hverir
þessir ferðamenn voru. Og liann Jagði i ofboði á flótta
til þess að þurfa ekki að horfa á það, er vitringarnir þrír
kölluðu á þjóna sina og leiddu úlfalda sína upp að
hrunninum. Þeir voru allir klyfjaðir vatnsleglum. Og
þeir fjdltu veslings hrunninn, sem var nærri því gjör-
þrotinn, vatni, er þeir liöfðu sótl frá Paradís.
Á. G._ þýddi.
Bænin.
Ef finnst þér daprast lífsins ljós
og Iífið snautt og kalt,
og hnípin þreyir hugarrós
og húmi sveipast allt —
þá bænin himins birtir mynd
og brjóstið gerir rótt;
er særðu hjarta sælulind
og sól um harmsins nótt.
Sú sól Guðs náðar himinhlý
þér hörmum bægir frá,
svo við þér brosa viðhorf ný,
sem vekja himinþrá.
lírijnjólfuv Björnsson,
Norðfirði.