Kirkjuritið - 01.12.1943, Side 30

Magnús Jónsson.
Nóv.-Des
332
liygg ég að gætu farið svo með þessar „andlegu æfing-
ar“, að þeir yrðu ekki snortnir af sálmunum og betri
menn eftir en áður.
Eg vil því hvetja menn til þess að gera þetta, reyna að
mynda sér skoðun á þvi, liver Passíusálmanna sé í raun
og sannleika og að öllu athuguðu beztur — að skoðun
þess manns, sem í hlut á.
Það er ekkert last um Passíusálmana að segja, að
þeir séu misjafnir að gæðum. Öðruvísi gæti |iað ekki
verið. Ég' lield, að óhætt megi segja, að enginn þeirra sé
Jélegur, eða svo, að elvki sé eittlivað mjög gott í lionum.
Þeir eru þannig órtir, að sami sálmur getur verið all-
mismunandi, og i sumum þeirra er eins og Hallgrímur
nái aldrei sínu liæsla flugi. Þelta er að sumu lejdi merld-
Iegt rannsóknarefni.
Ég hef nú um alllangt skeið verið að vinna að hók
um Hallgrím Pétursson, og má því nærri geta, að Passíu-
sálmarnir eru ekki neinn smákapítuli i þvi verki. Og
eitt af því, sém ég vildi gjarnan komast að, af sérstök-
um ástæðum, er gildi Passíusálmanna innhyrðis, dómur
um þá, hvern og einn. Ef slíkur dómur væri til, mætti
draga af lionum ályktanir, sem ég hirði ekki að greina,
en væru ekki ómerkilegar eða gagnslausar.
En vandinn er að fá slíkan dóm. Minn dómur l. d. er
ekki annað en einkaskoðun mín, og því hæpið að draga
af lionum miklar ályldanir.
Ég hefi þvi fengið tvo aðra menn, sem eru Passíu-
sálmunum vel kunnugir og treysta má til þess að hafa
næma dómgreind, til þess að gefa mér álit um hvern
einstakan sálm. Þegar ég ber svo saman þessa þrjá dóma,
þá kemur það í ljós, að þeir fara saman í öllum aðalalrið-
um. En þó greinir á um ýmislegt, og stundum alvarlega.
Ég held, að dómur svo sem 20—30 manna væri mjög
merkilegur, ef hann væri í hverju einstöku tilfelli gerð-
ur af allri þeirri vandvirkni, sem möguleg væri.