Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1946, Síða 47

Kirkjuritið - 01.01.1946, Síða 47
Kirkjuritið. Eitt veit ég. 41 Gísli segir sjálfur svo frá, að hann hafi orðið sjálfur svo for- yiða daginn, sem heilsan kom, (10. okt.), að hann hafi búizt við, að hann væri bráðfeigur. „Ég hafði orðið þess var, er ég lá hvað eftir annað í sjúkraúsi", segir hann, „að sjúklingar fengu stund- um fullt ráð og rænu rétt fyrir andlátið. Og nú hélí ég, að þessi n>’i þróttur minn væri því hliðstæður, og ég væri því á förum“. Þessi ummæli hans virðast mér sanna, að honum sjálfum var úkunnugt um „hægfara bata“. — — Blöðin hafa getið um altarisgöngu á Elliheimilinu í þessu sam- öandi, og því leyfi ég mér að bæta hér við þessum upplýsingum: Morgunbænir hafa verið á Elliheimilinu alla virka daga í 15 ar- Trúfasti hópurinn, sem hefir sótt, og sækir enn, er oft- ast 20 til 25 manns, af þeim 60 til 70 vistmönnum, sem fulla iótavist hafa að jafnaði. Gísli frá Hjalla hefir ekki vefið í þeim; hóp nema síðustu mánuðina, meðfram af því, hvað honum var aður erfitt að ganga stiga. — Annanhvorn sunnudag og alla há- Gðisdaga fer fram guðsþjónusta á heimilinu síðan ég varð þar öeimilisprestur. Fáeinir vistmenn koma þar sama sem aldrei, segj- asl >,ekki fara að taka upp þann sið í ellinni að vera að hlusta a Presta!“ Altarisgöngur eru 5 til 6 sinnum á ári, og eru allvel ræktar, et|da oft um þær talað. Altarisgestir eru frá 110 til 136 á ári. Sami ^utasti hópurinn kemur oft. — Gísli t. d. 5 sinnum árið, sem nú er brátt að enda. Allt er þetta mikil nýbreytni fyrir fólk, sem aldrei hafði áður an,zt úaglegum morgunbænum, eða einu sinni, eða jafnvel aldrei erið til altaris um æfina. „Ég hefi ekki verið til altaris fyrri an hann séra Þórarinn minn í Görðum fermdi mig“, sagði tfamal] maður við mig. Og kona, sem síðar varð í „trúfasta hópn- > kvaðst hafa orðið alveg forviða, er hún sá, nýkomin, alt- arisgöngu á heimilinu. „Það er hlegið að altarisgöngum í minni s' e.it , bætti hún við.-- ag^“...6r ai® vona> aS þessi margumtalaði viðburður verði til þess fjölga altarisgöngum vistmanna, — og fagna ég því. kkert prestsverk er mér jafn kært. Sigurbjörn Á. Gíslason.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.