Kirkjuritið - 01.01.1946, Qupperneq 57

Kirk.juritið.
Jesús grætur.
51
°S svo er anna-ð: Styrjöldin sjálf getur gengið nær liverj-
11111 einum, liver sem er, og jafnvel skollið á og yfir bæi
°g bygðir, og þá engu síður hið glaumsólgna og sækna
gjalífis fólk en aðra, með aðförum, afleiðingum og á-
11 ifum, sem eigi verður lýst, og þá kemur „grátur eftir
skelli-hiátur” og hann því beiskari, sem ranglegar,
leunskulegar og hamslausar var hlegið.
»Jesús grét vfir Jerúsalem“. Þar voru þá, eins og víð-
dsl annarsstaðar, og enn er og mun lengstum verða,
'nargir sárir og sjúkir, lífsgæðum rúnir og hjálpar og
Ulggunarþurfar, ýmist saklausir eða fyrir sjálfsvíti,
Sem abtaf og alls staðar eru verst; en einnig mjög marg-
jg G? ^ Vlb fleiri, glaðir við góða líðan og lífsgengi mik-
j ynnst réttilega og siðsamlega, fagurlega og lióglega
vabr, eða þá ranglegá og léttúðlega, gálauslega og hirðu-
uuslega eða hóflauslega hlæjandi og hlakkandi yfir mun-
a®*> nietorðum og nautnum þessa heims. En þarna voru
)a bessir síðarnefndu gengis- og gleðimenn, eins og oft-
ai °§ víðar hefir verið, sem með ráðlagi og liáttalagi
S"ni 1 velgengninni urðu valdir að því, að hinir grátnu
1,1 «u ekki huggaðir, og hinir réttilega og fagurlega glöðu
Ujða grátnir huggunarþurfar, og loks þeir sjálfir, hæst
^ejendurnir, að þeim ólánsmönnum, er hæst máttu og
Urðu að gráta.
^éi' mátti því, og má sannlega segja, að Jesús grét
"leð Svátendum af hjartagróinni meðaumkun og þrá til
a< b?eta hölið; en einnig og kannské ekki síður yfir og
. a* hinum glöðu, sem yfir vofðu óumræðilegar eymd-
11 °g hörmundar, af því að þeir „þekktu ekki si nn vilj-
lmartíma“.________________
Ku það hefir vafalaust ekki verið í fyrsta sinnið þarna
■ erusalem, og því síður í seinasta sinnið, sem Jesús, eða
^uðleg mannelska og líknarlund lians, hefur kennt til
grátið vfir mönnunum, hæði grátendum og hlæjend-
Um' l3ví að oft og víða liafði verið i veröld þessari líkt
dstatt og likt í vændum og var i Jerúsalem og meðal