Kirkjuritið - 01.12.1946, Síða 15

Kirkjuritið.
GuÖsríki á jörðu.
309
út með æskulýðnum um þá hluti, sem hverjum kristnum
manni er nauðsynlegt og skylt að vila. Þú skall biðja
og iðja, segir máltækið forna og fagra. Bænin er andar-
dráttur trúarlífsins. Við liana öðlasl mennirnir guðleg-
an innblástur. Því mega foreldrarnir ekki gleyma. Þau
in-egðast dýrustu skyldu, ef þau vanrækja að innræta
börnum sínum bænarlíf. Andrúmsloft bænarinnar verð-
ur að leika um þau, svo að þráin djúpa fái svölun:
„Kenn þú oss að biðja“.
V.
Enn skýrari mælikvarði á kristindóm þjóða og ein-
staklinga er þó breytni þeirra. „Af ávöxtunum þeirra
skuluð þér þekkja þá,“ sagði Jesús Kristur. Og' í Fjall-
ræðunni bendir liann ennfremur á það, að eklci muni
bver sá, er við bann segir: herra, lierra, ganga inn i
himnaríki, beldur sá, er gjöri vilja föður lians á bimn-
um. Sá, sem brevtir eftir orðum lians, byggir liús sitl á
bjargi, liinn á sandi, er beyrir þau aðeins og lætur stað-
ar numið við þáð. Einu sinni lyflir bann tjaldinu, sem
beimana skilur, tíma og eilifð, svo að við sjáum dóm
Guðs yfir mönnunum. Og við bvað miðast bann? —
Breytnina: „Komið, þér liinir blessuðu föður míns, og
lakið að erfð ríkið, sem yður var fyrirbúið frá grund-
völhm beinis; því að bungraður var ég, og þér gáfuð
mér að ela, þyrstur var ég', og' þér gáfuð mér að drekka;
gestur var ég' og þér liýsluð mig; nakinn og þér ldædduð
mig; sjúkur var ég, og þér vitjuðuð mín; i fangelsi var
ég og þér komuð til mín........................... Svo
framarlega sem þér hafið gjört þetta einum þessara
minna minnstu bræðra, þá bafið þér gjört mér það.“
Hinir standasl ekki fyrir dóminum, er þykjast bafa
þjónað Kristi en gleymdu minnstu bræðrum lians. Svo
ljós er boðskapur Jesú Krists og skiljanlegur liverju
barni. Uppvaxandi kynslóð er raunsýn, svo að bún tekur
vart gildan annan vitnisburð enn þann, sem bún sér í