Kirkjuritið - 01.12.1946, Blaðsíða 71

Kirkjuritið.
Séra Kristinn K. Ólafsson.
365
iians, fróðleiksmanninn G. J. Oleson í Glenboro, Mani-
toba, sem hér hefir verið stuðzt við um ýms æfiatriði:
„Séra Kristinn naut góðrar menntunar i æsku, en það
er engum manni nægilegt, nema bann haldi áfram að
auka þekkingu sina, og' það má óefað um hann segja,
að öll æfin hefir verið honum skóli, liann hefir alltaf
verið að læra og þroskast; liann les mikið og leggur
sig sérstaldega eftir því, sem gildi hefir, og auk lær-
dómsfaganna og guðfræðinnar, liefir hann lagt rækt við
hina praktisku hlið lífsins, og hefir glöggan skilning á
því, hve náinn skyldleiki er með því andlega og verald-
lega, eða hversdagslega; liann liefir mikið kynnt sér
endurbótastefnur samtíðarinnar og sér máske belur en
margir sérfræðingar í þeim efnum, bvar ræturnar liggja,
sem mannlegu böli valda, og mun lians skoðun vera sú,
að kirkjan eigi og sé skvldug til þess að beita sínum
áhrifum til að uppræta spillingarræturnar, sem eitra
mannfélagslíkamann; það sé ekki nóg að biðja, heldur
þurfi að knýja á — starfa með heilbrigðum anda og' á
skynsamlegum grundvelli.“
Aukið víðsýni og umburðarlyndi lians í skoðunum
kemur ljóst fram i ýmsum greinum lians i Sameining-
nnui frá síðari árum, svo sem í greinunum „Bróðurþel“
(marz 1933), „Umræður fremur en deilur“ (fehr. 1943)
og „Grundvöllur samvinnu“ (júní 1945). Eigi er þar þó
um að ræða neinn afslátt á sannfæringu lians í trúmál-
um, því að lionum er öll hálfvelgja fráhverf í þeim mál-
um sem öðrum, heldur um „umburðarlynda stefnufestu“,
eins og hann orðaði það í grein i Sameininguiuii fyrir
allmörgum árum (1933). í sama anda var einnig erindi
það um „Samkomulag Vestur-íslendinga“, er hann flutti
á mörgum stöðum í hygðum þeirra fyrir nokkurum ár-
um síðan, og vafalaust hefir vakið ýmsa til frekari um-
hugsunar um þau mál, og þessvegna haft sín áhrif í til-
ætlaða átt. En viðhorfi séra Ivristins til frjósams kirkju-
legs og kristilegs starfs er vel lýst í þessum eftirtektar-