Kirkjuritið - 01.12.1946, Blaðsíða 54

348
Garðar Svavarsson:
Nóv.-Dcs.
blessandi gnægð. Hann á máttinn til að umbreyta öllu
liinu smáa með oss i fegurð og tign.
Margfalda gildi lífs vors.
Gjöra það slórt, sem annars var smátt.
Umbreyta öllu í gnótt liamingju og fegurðar.
Þessvegna kom hann í lieiminn.
Og þar sem tekið er á móti honum, þar hreytist aill
og fær nýtt gildi.
Tökum t. d. móðurástina. Hún á mikið gildi. En þá
fyrst fær hún fullt gildi til blessunar, þegar Jesús er
hafður með i verki.
Það var móðir, liún var að kenna harninu sínu fyrsta
vei’sið af sálminum „0, Jesú, hróðir hezti“. Hún sagði
mér frá þessu sjálf.
Barnið var ungt, og henni hafði ekki komið það í lnig
fyrr að kenna því vers eða bænir.
„En“, sagði hún mér, „mér fannst ég eignast litlu
stúlkuna mína á nýjan hátt þetta kvöld“.
„Við lijónin áttum liana ekki ein, ég vissi ]iað aldrei
eins fyrr en þá, að liún var einnig Guðs.“
Og móðurástin dýpkaði.
Jesús hafði komið og gjört allt nýtt.
Gefið harninu i augum þeifra nýja auðlegð og enn
undursamlegri tign.
Þetta gjörðist nýlega, Jiví Jesús starfar alll til þessa.
— Og Jietta var að sínu leytinu ekkert síðra undur en
undur guðspjallsins um hrauðið og fiskana.
Og ég Jiekkti ung lijón. Það var alveg' sérstaklega
yndislegt samfélag. Það má lýsa því þannig með orð-
um Ritningarinnar, „að þau kepptust um að vera hvort
öðru fyrra til að veita liinu virðingu.
Andrúmsloftið í heimilinu var alveg sérslakl. Það var
eins og Jiað væri ósýnilega skrifað á hverjar dvr: Hér
býr hamingjan.
Ástundun hvors um sig gagnvart hinu lýsti úr augum