Kirkjuritið - 01.12.1946, Qupperneq 18

312
Ásmundur Guðnxundsson:
Nóv.-Des.
Við vaxandi lækni og völd yfir öflum náttúi'unnar
liafa mennirnir fjarlægzt Guð í stað þess að nálgasl
liann og varið þvi til bölvunar og tortímingar, er skyldi
lil bjargræðis og blessunar. Siðgæði liefir þorrið. Ekk-
ert fær ráðið bót á annað en guðsríkisboðskapur Jesú
Ivrists, kenning Fjallræðunnar um siðgæði og trú, kær-
leiksboðorðið mikla, meginreglan: „Alll, sem þér viljið
að mennirnir gjöri vður, það skuluð þér og þeim gera.
Þetta eru grundvallarlög Guðs ríkis, ekki aðeins til að
borfa á eins og nokkurskonar skrautbrennu eða flugelda,
Iieldur eiga þau raunverulega að vera beilagur eklur á
arni heimilanna og ölturunx kirknanna til þess að veita
líf og yl löndum og þjóðum. Þá verður brúað byldýpið.
sem myndazt liefir milli y.tri tækni og innri þroska.
Og sizt má þeim glevma, er sjúkdómar þjaka og alls-
konar bágindi. Vel sé allri löggjöf, er miðar að því að
bæla úr böli þeirra, og skylt er að balda lengra áfram
á þeirri braut. En nóg er það ekki. Tryggingalöggjöf og
sjúkralöggjöf getur aldrei orðið svo alhliða og fullkomin,
að bún leysi nolckurn mann frá þeirri skyldu, að gjöra
persónulega allt, sem i lians valdi stendur, til að lina
þrautir annara og lifa eftir orðunum fornhelgu:
Mvars þú böl kant
kveð þér bölvi at.
VIII.
Drottinn, nú er dimmt í beirni.
Miljónir eru að deyja úr hungri.
Hví dirfumst við þá að tala urn Guðs ríki á jörðu?
En dirfumst við fremur að afneita jólaboðskapnum
um dýrð Guðs föður,
frið á jöi’ð
og föðurást á barna lxjörð?
Viljum við útliýsa Ivristi, neita því, að nokkurt rúm
sé fyrir liann bér á jörð?
Nei, vissulega ekki.