Kirkjuritið - 01.12.1946, Qupperneq 64

358
Richard Beck:
Nóv.-Des.
ár. En jafnhliða liinni föstn prestsþjónustu á nefndum
stöðnm hefir hann, einkum á síðari árum, ferðasl mjög
mikið í þágu kirkjufélags sins, flutt guðsþjónustur víðs-
vegar í hyggðum Islendinga, innt af hendi prestsþjónustu
og' unnið þar að kirkjumálum með öðrum hætti, vikum
og jafnvel mánuðum saman, t. d. i Vatnabyggðum í
Saskatcliewan i Canada. Þá er liann lét af prestsstarfi
hjá Hallgrímssöfnuði árið 1942, tókst hann á hendur á-
byrgðarstarf fyrir ríkisstjórn Bandaríkjanna á stríðs-
árunum og settist þá að í Chicago, en prédikaði þó jafn-
framt og vann prestsverk öðrum þræði, en tveim árum
síðar varð hann prestur safnaðar Sameinuðu lútersku
kirkjunnar í bænum Mt. Carroll i Illinois, og liefir þjón-
að honum síðan. Er óþarft að taka það fram, hver eft-
irsjá þótti að honum úr lúterska Kirkjufélaginu íslenzka,
jafn mikið og Iiann Iiafði komið þar við sögu um 40
ára skeið.
Eins og' eðlilegt var um svo mikinn hæfileikamann
og vel menntaðan, gerðisl séra Kristinn ])egar snemma
á prestskapar árum sínum atkvæðamaður innan þess
félagsskapar. Varaskrifari Kirkjufélagsins var hann
190(5—1914 og síðan varaforseti 1915—1921, en Iiafði
einnig á því timahili löngum átt sæli í framkvæmda-
nefnd félagsins og mörgum öðrum meiri háttar nefnd-
um þess. Á kirkjuþinginu í Winnipeg árið 1923 var hann
kosinn forseti Kirkjufélagsins og skijjaði þann sess sam-
fleytt í 20 ár, lengur en nokkur annar maður í sögu fé-
lagsins, að dr. Jóni Bjarnasyni undanskildum. Má ó-
hætt fullvrða, að séra Kristinn hafi jafnan notið bæði
mikils trausts og víðtæks fylgis félagsfólks síns, enda
er liann margra hluta vegna sérstaklega vel til foringja
fallinn. Hann er aðsópsmikill maður ásýndum, prýðilega
máli farinn, rökfastur og' fylginn sér, jafnvígur á ís-
lenzku og ensku, skörulegur og slyngur fundastjóri.
Stundum hefir að vísu, einkum fyrr á árum, meðan
hvassast blés í kirkjumálunum vestan hafs, nokkur