Kirkjuritið - 01.12.1946, Síða 73

Kirkjuritið.
Fyrsti sunnudagur í aðventu 1877.
Fyr á tímum var föstuinngangurinn einskonar liátíð
í liugum manna. Það var fyrsti sunnudagur í aðventu,
þá hyrjaði nýtt kirkjuár, þá var kirkjan liátt skrifuð
hjá fólki. Guðspjallið var innreið Krists í Jerúsalem.
Nú langar mig til að lýsa liúslestrarstund á heimili
þeirra Bjarna og Ingveldar á Broddadalsá.
Það er fyrsti sunnuda,gur í aðventu. Norðanstormur-
inn næðir um snjóuga þekjuna, en það hefir engin áhrif
á fólkið, því að það veit, að konungur konunganna er
að halda innreið sína, og þá er öllu óhætt, þótt ekki
fylgi honum fagnandi múgur.
Bæjardyrnar snúa í vestur, þær eiu stórar um sig og
loft yfir. Úr bæjardyrunum er gengið inn í göng, þröng
og dimm, því að enginn gluggi er á ganginum, en skímu
leggur úr bæjardyrunum. Til vinstri handar ern eldliús-
dyrnar. Þar var skot, sem þótti vera reimt í. Eldhúsið
er lítið, en vistlegt og þokkalegt, eftir því sem um var
að gera, og tvenn lilóð fyrir gafli. Á milli hlóðarstein-
anna stendur fýsihelgurinn. Á hægri hönd, þegar komið
er inn úr bæjardyrunum, er gangurinn inn á gólfið,
þar er liurð fyrir. Þar fyrir innan er húsið, og loft yfir.
Ur þessum gangi er gengið inn á innra gólfið. Þar er lítið
stofuhús með stafnglugga. fyrir innan dyrnar á gólf-
inu er pallstigi upp á loftið. Hjá uppganginum eru tvö
rúm, þverrúm og langrúm. í næsta stafgólfi fvrir inn-
an eru tvö rúm, hvort á móti öðru, verið getur, að rúm-
in hafi verið fleiri. Þriðja stofugólfið, suðurendinn, er
íveruhús hjónanna, þar eru tvö rúm.
Á rúminu undir glugganum sitja hjónin. Bjarni les
lesturinn sjálfur, en Ingveldur lilustar á með lokuðum