Kirkjuritið - 01.04.1952, Qupperneq 46

Kirkjuritið - 01.04.1952, Qupperneq 46
110 KIRKJURITIÐ móði yfir beinunum. Er hann gerir svo, færast þau sam- an, lífsandi kemur í þau, þau lifna við og rísa á fætur. Svo mun Guð einnig fara að með ísraelsþjóðina. Hann mun gefa henni anda sinn, til þess að hún lifni við aftur og megi snúa heim til lands síns (Ezk. 37,1-14). — Veldi Babyloníu stendur ekki lengi traustum fótum. Persar und- ir forystu Kyrosar sækja fram á sigurför. Mikill spámað- ur kemur fram meðal Israelsmanna í herleiðingunni. Nafn hans er óþekkt. Spádómar hans hafa varðveitzt og þeim verið valinn staður aftan við spádómsbók Jesaja. Ritin hafa síðar runnið saman í eitt rit, sem ber nafn Jesaja. Þess vegna hefir spámanninum óþekkta verið valið heit- ið: Devtero-Jesaja, eða Annar-Jesaja. „Huggið, huggið lýð minn, segir Guð yðar. Hughreystið Jerúsalem og boð- ið henni, að áþján hennar sé á enda, að sekt hennar sé goldin“ (Jes. 40,1-2). Þannig hefst rit þessa spámanns. Guð hefir tekið Israelsþjóðina í sátt, og hann mun leiða hana heim til landsins, sem hann gaf forfeðrunum. Guð hafði aldrei gleymt þjóð sinni. „Því, hvort fær kona gleymt brjóstbami sínu, að hún miskunni eigi lífsafkvæmi sínu. Og þó að þær gætu gleymt, þá gleymi ég þér samt ekki“ (Jes. 49,15). Svo talar Guð fyrir munn spámannsins. Refsitíminn er á enda. „I ofurreiði minni byrgði ég auglit mitt fyrir þér um stund, en með eilífri líkn miskunna ég þér“ (Jes. 54,8). — Spámaðurinn skoðar dýpra. Israel hafði ekki til einskis þolað þjáningar og niðurlægingu. Herleiðingin hafði dreift þjóðinni meðal heiðingjanna, og þar gat trú hennar orðið „ljós fyrir þjóðirnar til þess að opna blind augu“ (Jes. 42, 6-7). ísraelsþjóðin hafði alltaf haft stóru hlutverki að gegna, en stærstu, er hún sjálf gekk í gegnum þyngsta bölið. — Spámaðurinn hafði kom- izt að þeirri niðurstöðu, að þjáning eins fær leitt til hjálp- ræðis annars. Þessu lýsir spámaðurinn í Ijóði sínu um „þjón Jahve“. „Hann var særður vegna vorra synda, og kraminn vegna vorra misgjörða" (Jes. 53, 5). — Ekki skal neinum getum leitt að því hér, hvern spámaðurinn muni
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Kirkjuritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.