Kirkjuritið - 01.04.1952, Blaðsíða 53

ÞRETTÁNDASPJALL 1952
117
orðið í sannleiksleitar-mettunar kraftaverkasögu aldanna og
kynslóðanna, varðveita hvert einstakt lítið sannleiksbrot, og
eignast svo allan sannleikann. Þeir voru trúir yfir litlu og eign-
uðust svo trúrra þjóna verðlaun.
Og þeir leituðu hans af öllu hjarta, allri sál og öllum huga.
Og sá, sem þannig leitar af öllu hjarta, reynir hvorttveggja á
langri lífsbraut, miklar sorgir og mikla gleði — og mun finna,
°g fyrir þeim, sem á knýr, mun upp lokið verða.
Og þeir leituðu með þolgæði, hugrekki, hógværð og trausti.
Hér mun hafa verið við marga erfiðleika að etja, marga Þránda
1 Oötu, á svo langri leið. Var þetta ekki reyndar óviturlegt og
Þarflaust uppátæki? Svona langt og erfitt ferðalag, til þess eins
sjá nýfætt barn og færa því gjafir. Það er svo með öll uppá-
t0eki, að þau eru því aðeins talin skynsamleg, að þau lánist.
^tikil ósköp. Ferð yfir óbrúuð stórfljót, fjöll og eyðimerkur og
Vegleysur, fram hjá ræningjum og rángráðugum villidýrum.
Skilningsleysi og hirðuleysi sjálfra Jórsalabúa. Váleg veður og
skýjafar, sem huldi stjömuna — og svo loks hið fátæklega og
tötralega og sárgrætilega umhverfi hins nýfædda konungsson-
ar- En allt þetta sigruðu þeir með þrautseigju og þreki trúar-
elúsins og áhugans.
Ruskin hafði rétt fyrir sér. Vér reynum þetta sjálfir og sann-
ærumst um það á vorum krossferli, okkar pílagrímsgöngu um
Veröld þessa. Leiðarstjarna mannlegrar skynsemi, vísinda og
t®kni, sem vér treystum á, þegar vér hófum göngu vora, verð-
Ur °ft ýmist hulin skýjaþykkni þekkingarskorts, úrræðaleysis,
vanmáttar og uppgjafar, eða að stjörnuhrapi vantrúarinnar.
er eigrum, einir vors liðs, í yztu næturmyrkrum örvænting-
nrinnar, eins og mikill hluti veraldar dagsins: Oss ógnar skuggi
innar komandi stundar, eins og jólabarnið spáði og skáldið
nndirritaði. Og hirðuleysi frænda og vina og skilningsleysi Guðs
Vs, kuldi og áhugaleysið á stjörnu lífsins, vekur hjá oss kval-
Sarar spurningar um, hvort nokkurs Guðs sé að leita, eða nokk-
Urn konung að finna. En trú vitringanna lét ekki bugast. Þedr
Undu konunginn.
Og þegar þeir fundu konunginn Krist, jólabamið Jesúm Krist,
!nn undursamlega, heilaga friðarhöfðingja, byrjuðu þeir á að
Syna honum lotningu og færa honum gjafir. Fyrst hina dýr-
Ustu fórn hjartans, og þessu næst dýrasta málminn, gullið, dýr-