Kirkjuritið - 01.12.1952, Blaðsíða 30

236
KIRKJURITIÐ
Sagan af rangláta ráðsmanninum, guðspj. dags-
ins, Lúk. 16,1—6.
Þeir eru næsta ólíkir þessir tveir aðilar, sem guðspjall
dagsins leiðir fram fyrir hugskotssjónir okkar: Jesús
Kristur og rangláti ráðsmaðurinn.
Nærri liggur, að manni hrjósi hugur við að nefna þá
hlið við hlið...........
Og þó kemur okkur það ef til vill mest á óvart, að Jesús,
hinn heilagi og hreini, bendir á þennan rangláta ráðs-
mann sem fyrirmynd. Hann segir, að húsbóndinn hafi
hrósað honum og að börn þessa heims séu kænni en börn
ljóssins.
Og hann bætir við: „Ég segi yður“. En jafnan, er hann
notar þessi orð, eins og t. d. í Fjallræðunni, eigum við að
leggja eyrun við, því að þá ætlar hann að segja okkur
eitthvað mikils vert. ,,Ég segi yður“, segir hann og bendir
á aðfarir rangláta ráðsmannsins, eins og eitthvað mikið
mætti af þeim læra..........
Þessa frásögn hefir nú forsjónin sent mér, þegar ég stíg
í fyrsta skipti í stólinn hér á þessum stað, — þar sem
ég kom fyrst í kirkju, já, þar sem ég kynntist fyrst þess-
um heimi eða vissi, að ég var í hann kominn, — á þeim
stað, þar sem foreldrar mínir bjuggu þá og störfuðu, þar
sem faðir minn vann þá prestsstarf sitt innan kirkju og
utan. Ég skal ekki reyna að lýsa tilfinningum mínum,
þegar ég stend nú hér, hniginn á efri ár, á þessum helga
stað. Og sjálfsagt er það engin tilviljun, heldur, eins og
ég sagði, bending forsjónarinnar, að ég fæ til boðunar
söguna um rangláta ráðsmanninn, sem fór illa með eigur
húsbónda síns og brást lítilmannlega við, þegar það komst
upp.
Já, ætli það sé ekki gott fyrir mig — og fleiri, ekki sízt
okkur prestana, sem öðrum fremur ættum að vanda ráðs-
mennsku okkar, að vera minntir á þessa sögu og látnir
dæma þennan rangláta ráðsmann, svo að við getum kom-