Kirkjuritið - 01.12.1953, Síða 7

JÓL — MINNINGAR
229
um augum, þá birtist hún fegri en nokkru sinni fyrr í
sumardýrð jólanna, draumheimi minninganna. Og jóla-
gjafirnar horfnu verða ódauðlegir dýrgripir. Jólin eru há-
tíð minninganna. Þegar sambland saknaðar og gleði lætur
tárperlur glitra í augum gamla fólksins. Angurblíðir ómar
frá gleðihljómi liðinna daga titra á viðkvæmustu strengj-
um sálarinnar. Jólin gera lífið að óskaheimi barnanna og
ævintýri eldra fólksins. Jólin varpa ljóma ævintýrisins
jafnvel yfir hversdagslegustu hluti og atburði dagsins.
Jólin eru í órofa sambandi við allt hið fegursta og bezta
í Hfi hvers einasta einstaklings, sem hefir alizt upp í kristnu
landi. Það er kannske þess vegna, sem ekki er unnt að
eignast gleði og unað jólanna, nema heima. Heima, þar
sem allt hið helgasta, göfgasta og dýpsta hefir gróið og
þróazt. Við það getur engin ytri dýrð jafnazt.
Hve margur piltur hefir lifað jól fjarri heimili sínu, jól,
sem voru mótuð af fordild og prjáli tízkunnar, en gjör-
sneydd hinum óumræðilega unaði jólanna í litlum, fátæk-
legum sveitabæ. Unaði, sem gjörði lífið að draumfögru
ævintýri. En himneskar hersveitir minninga urðu honum
helgur auður mitt í hávaða og glaumi, gættu hans og
vöktu yfir honum.
Hve mörgum ungum stúlkum, sem hafa hvirflazt í
dansiðu og tildri líðandi stundar, hefir ekki orðið minn-
ingaauður frá löngu liðnum jólum og bliknuðum gleði-
brosum mömmu sinnar, sem ef til'vill dvaldi bak við djúpa
dali og dimm, jökli földuð fjöll, að himneskum hersveit-
Urn, sem bægðu frá voða á villugjörnum leiðum og leiddu
til jólaljóssins, hans, sem lýsir gegnum öll myrkur hins
viilugjarna mannheims.
Og jólin, allur þessi minningaauður, með öllum tilbrigð-
l,m og öllum sínum litum og ómum eru og upprunnin frá
ofurlitlum sólskinsdreng, ofurlitlu indælu barni ungrar,
fátækrar stúlku, sem ekki var einu sinni gift og ekki gat
gefið litla drengnum sínum vöggu. Hann varð að liggja
1 jötu í kindahelli austur í Gyðingalandi. En þessi fátæka