Kirkjuritið - 01.12.1953, Qupperneq 14

236
KIRKJURITIÐ
ar var ekki lengur hér á lífi né María frá Magdala. En
enn lifði náið skyldmenni drottins, móðursystir hans.
Súsanna hét hún og var orðin gömul, háöldruð, alhvít
fyrir hærum. Líkami hennar virtist ekki lengur eins og af
holdi, heldur var hann áþekkur fíngerðri jurtartrefju,
gagnsær, andlegur. Hún hafði ekki ferilvist lengur, heldur
lá á legubekk, sveipuð hvítu líni, og beið þess, að dýpstu þrá
hjarta hennar yrði svalað og hún fengi að koma til drott-
ins síns á himnum. Og hún þráði ekki hann einan, heldur
einnig alla ástvinina, sem voru með honum. Hún sá þá
alla í sýn og dvaldist meir með þeim en hinum, sem voru
í kring um hana. Hún ræddi oft við þá, sem dánir voru,
og þegar hún ávarpaði þá, sem voru á lífi, þá talaði hún
alltaf um hina. Konurnar í húsinu litu á hana eins og helga
konu, þar sem hún var svo náskyld Messíasi. Þær hjúkr-
uðu henni með lotningu og teyguðu hvert orð af vörum
hennar, en þau lutu mjög að systur hennar og fæðing
Messíasar. Sum þeirra hafði Matteus fært í letur, en ekki
öll, því að margt virtist honum ekki skipta máli.
Lúkasi fór þar á annan veg. Þá er honum var fylgt á
fund konunnar hvítklæddu og andlegu, hafði hann túlk
með sér. Allt, sem hún hafði að segja varðandi fæðing
drottins, hafði gildi í augum hans.
Hann sat, málfræðingurinn gríski, við bekkjarskör Sús-
önnu. Sál hans var fyllt þrá eftir Guði og fegurðinni. Og
hann reit á sefpappírsvöndul hvert orð, er hún mælti-
Hún, útlendingurinn, seinasti fulltrúi ættarinnar, var í
augum hans, Grikkjans, eins og guðleg mynd, lifandi tákn
Hellasar Gyðinga, er hann hafði gengið á hönd, Olympusar
á Gyðingalandi. Súsanna talaði — eða hvíslaði öllu heldur
á aramisku, túlkurinn þýddi á grísku og Lúkas færði kost-
gæfilega í letur.
......Ég man það glöggt, eins og það hefði gerzt í dag-
Við áttum, öll fjölskyldan, heima saman á einum bse.
María systir mín var enn heima með móður sinni. Faðii
minn var dáinn, og móðir mín sá fyrir fjölskyldunni. Við