Kirkjuritið - 01.12.1953, Side 27

SIGURGEIR SIGURÐSSON BISKUP
249
inn verið að eiginkonu, börnum og ástvinum öllum. En
— enginn getur misst meira en hann hefir áður átt og
notið. Og hin þyngsta sorg er ætíð vottur þess, hve mikið
vér eigum að þakka, hve margt góður Guð raunverulega
hefir gefið oss. „Dýpsta sæla og sorgin þunga“ eru í viss-
um skilningi samferða í lífinu. Og í þeim orðum skáldsins
er djúpur sannleikur fólginn, að „það er allra sorga sorg,
að sakna góðs og muna það“. Þannig er líka ykkar sorg
og raunar þjóðarinnar allrar.
Það er góðs að sakna. En það er líka góðs að minnast,
margt hugljúft og dýrmætt að muna og geyma og þakka
af öllum huga og sál. Og þess vegna beini ég nú til ykkar
ástvinanna orðum frelsarans, Jesú Krists: Takið saman
brotin, sem afgangs eru, svo að ekkert fari til ónýtis.
Engum mun veitast það auðveldara en ykkur, að fylla
karfirnar af blómum bjartra og fagurra minninga um
hann, sem gaf ykkur og var ykkur svo óendanlega mikið
-— blómum, sem aldrei fölna, af því að þau hafa eilífðina
sjálfa í sér varandi.
Hver ævi og saga, hvert aldabil
fer eina samleið, sem hrapandi straumur.
Eilífðin sjálf; hún er álein til;
vor eigin timi er villa og draumur,
segir Einar Benediktsson.
Hið ytra er ævi vor hrapandi straumur hverfulla daga
og ára. En hið innra í sálum vor sjálfra eru allar dýr-
mætustu stundir lífsins, ekki hverful augnablik, heldur
varanlegur f jársjóður andans, hluti af vorri ódauðlegu sál.
Og þið, ástvinirnir, eigið svo margar slíkar stundir. Þið
eigið minningarnar, hugumkærar og ljúfar. Og þið eigið
miklu meira. Þið eigið ást hans, þótt hann sé horfinn
líkamlegri sýn. Hún varir enn, vermir enn. Það finnið þið
sjálf. Því að kærleikurinn er eilífur og fellur aldrei úr
gildi. Hann er sterkari en hel.
Vér vitum að vísu, að hér á jörð er vor „ævi stuttrar