Kirkjuritið - 01.12.1953, Page 30

252
KIRKJURITIÐ
Ritningarorð og sálmavers.
Lesin í Dómkirkjunni af séra Óskari J. Þorlákssyni,
dómkirkjupresti
Náð sé með yður og friður frá Guði föður vorum og
Drottni Jesú Kristi. Amen.
Á þessari minningar- og kveðjustund, þegar oss býr sorg
og söknuður í hjarta, viljum vér leita oss huggunar og
styrks í orði Drottins og fyrirheitum hans, því að orð hans
er lampi fóta vorra og ljós á vegi vorum.
Vísa mér vegu þína, Drottinn, kenn mér stigu þína.
Lát mig ganga í sannleika þínum og kenn mér,
því að þú ert Guð hjálpræðis míns,
á þig vona ég liðlangan daginn.
Minnst þú miskunnar þinnar, Drottinn, og kærleiks-
verka, því að þau eru frá eilífð.
(Sálm: 25. 4—'6).
Því að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn
eingetinn, til þess að hver, sem á hann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilíft líf. Því að ekki sendi Guð soninn í heim-
inn til þess að hann skyldi dæma heiminn, heldur til þess
að heimurinn skyldi frelsast fyrir hann.
(Jóh: 3. 16—18).
Verið í mér, þá verð ég líka í yður. Eins og greinin
getur ekki borið ávöxt af sjálfri sér, nema hún sé á vín-
viðnum, þannig ekki heldur þér, nema þér séuð í mér.
Ég er vínviðurinn, þér eruð greinamar. Sá, sem er í mér
og ég í honum, hann ber mikinn ávöxt, því að án mín
getið þér alls ekkert gjört. (jóh: 15. 4—6).