Kirkjuritið - 01.12.1953, Síða 40

262
KIRKJURITIÐ
ar dróttir, og þar var yndis að njóta. Engin girðing er
umhverfis blettinn fyrir framan húsið. Allir, sem vilja,
geta gengið um hann uppi við húsið. Ég hygg, að biskupn-
um hafi ekki verið það fjarri, sem segir um biskupinn í
Vesalingunum, að hús hans stæði opið dag og nótt, svo
að hver sá mætti koma þangað inn, er væri hrelldur í
hug og hjálpar þurfi, hvenær sem væri. En einkum vildi
hann, að heimilið laðaði prestana að sér. Og þar stóð
hann með opinn vinarfaðm, eins og faðir eða bróðir, og
bauð oss veikomna með svo hlýju handtaki, að aldrei
gleymist. „Lítið á þetta heimili eins og ykkar heimili,"
sagði hann oft. Og það voru sannarlega ekki orðin tóm.
Heldur tókst þeim hjónum að gjöra biskupsgarðinn að
sameiginlegu heimili prestastéttarinnar, þeim til styrks og
sálubótar, og lagði þaðan ylríka strauma um land allt,
kristnilífi þjóðarinnar til ómetanlegrar blessunar.
Og með starfsævi sinni gaf biskupinn prestastétt fslands
fagurt fordœmi, sem lengi mun í minnum haft. Hann
kunni aldrei að hlífa sér við nokkurt starf, svo að mér
kom oft í hug, að við hann ættu orðin, sem sögð voru
fyrr um Tómas Sæmundsson, að hann hefði verið ólmur
maður. Hann varð prestunum áskorun um það, að leggja
sig alla fram í starfinu fyrir kirkjuna. Hann var líkrar
skoðunar og Nathan Söderblom, er hann mælti til prest-
anna, sem hann var að vígja: „Þér eigið að slíta yður út,
en hægt og hægt.“ Sigurgeir biskup gjörði hið fyrra, bæði
innan lands og utan, og þar var hann nýlega kosinn for-
seti í stjórn Kirknasambands Norðurlanda. En hinu síðara
hlýddi hann ekki. Hann sleit sér ekki út hægt og hægt,
heldur hratt. Þegar á hann var kallað, var hann alltaf
viðbúinn að koma. Hann sinnti öllu, jafnt bæði stóru og
smáu, unz hann gat ekki meir.Æ, hvað sagði ég? Hvað
er stórt og hvað er smátt í raun og veru? Er það ekki
flest eða allt með einhverjum hætti mikilvægt? Mér fannst
biskupinn benda oss með dæmi sínu á sannleiksboðskap