Kirkjuritið - 01.12.1953, Side 55

Nú er skarð íyrir skildi,
Nú er skarð fyrir skildi,
skapa dómurinn þungi
hefir lostið og látið
Ijúfa ástvini tárast.
Biskupssetrið í bænum
býr yfir þungum harmi.
Með þökk og virðingu þjóðin
þangað í samúð leitar.
Kirkjuhöfðinginn kæri
kaus sér hlutskiptið góða.
Bjargfasti brautryðjandinn
bar fram málin til sigurs.
Föður síns fyrirheitum
fylgdi hann til síðstu stundar,
réttsýni regluboðinn,
raunabarnanna vinur.
Oft er á ævidegi
örðugt á lífsins slóðum,
saklaus er sökum borinn,
særður er góður drengur.
Sjúkdómar lífsþrek lama,
lengi er von á meini,
en þyngst er af öllu þungu,
þegar kastað er steini.
Biskupinn látinn lifir,
líf hans var minnisvarði
reistur af hjartahlýju
og heilögum trúareldi:
Manndómsins miklu orku,
margþættu göfgu starfi,
bænanna beztu iðju
og bjartsýni vökumannsins.
Guðrún Jóhannsdóttir,
frá Brautarholti.