Kirkjuritið - 01.10.1956, Side 42

Scra Qardar Svavarsson, (immlugur
Þann 8. sept. sl. átti séra Garð-
ar Svavarsson sóknarprestur í
Laugarnesi fimmtugsafmæli.
Ber Kirkjuritinu að minnast þess,
því að sr. Garðar er einn af þeirn
prestum landsins, sem hvað mest
starf á að baki í kirkjunnar þágu,
enda þótt aldurinn sé ekki hærri
en þetta.
Þegar prestaköUum í Reykjavík
var fjölgað árið 1941, fóru kosning-
ar fram í hinum nýju köllum, eins
og lög gera ráð fyrir. I einu þeirra
var þó kosningin nánast formsat-
riði eitt. Það var í Laugarnesi. Öll-
um fannst það sjálfsagt, allir vissu
það raunar fyrirfram, að þar væri
sr. Garðar Svavarsson hinn sjálf-
kjörni prestur, enda datt engum í hug að sækja á móti honum. Löngu áður
en lögin um hina nýju skipun prestakalla voru sett, hafði sr. Garðar unnið
mikið og óeigingjarnt starf í kirkjumálum Laugamesbúa. Hann var búinn
að húsvitja þá oft, hafði talað við fólkið um kirkjumál og kristindóm, hann
hafði samkomur með börnum og guðsþjónustur með fólkinu, enda þótt
ekkert væri embættið og engin kirkjan. En það var unnið af brennandi
áhuga fyrir málefninu, það var unnið af samvizkusemi og fórnfýsi. Það var
unnið í þeirri trú, að „d stnum tíma munum vér uppskera, ef vér gefumst
ckki upp.“
Og starfið óx, og verkið bar ávöxt. Prestakall var stofnað, söfnuður var
myndaður, og svo reis kirkjan á sínum tíma, byggð á traustum gnmni forn-
fýsinnar og bjartsvninnar og hins þrautseiga starfs. Sr. Garðar sá hinn bless-
unarrika árangur, fann hina heitu og sönnu starfsgleði. Og sjálfur hefir hann
vaxið í sínu mikla starfi. Enn starfar hann í sinni öruggu trú á gildi kristin-
dómsins fyrir mannlegt líf, og trú á það, að í samfélaginu við Drottinn
vom og frelsara Jesvi Krist eigi hver maður hið eina nauðsynlega.
G. Br.