Kirkjuritið - 01.01.1959, Blaðsíða 11

KIRKJURITIÐ
5
ig tengt dýrlegasta fyrirheit fyrir hina eldri, sem að því
standa: Um leið og vér leitumst við að efla sálarþroska
barnanna og leiða þau á Guðs vegum, þá ala þau oss upp
til guðsríkis.
Hversu dýrlegt er hlutverk foreldranna og heimilanna.
Þeim er trúað fyrir barnssál, sem er heilög — sem er bæn
um betra heim, og innsta og dýpsta þrá hennar, þrá til
Guðs. Um hana þarf að leika andrúmsloft trúarinnar og
kærleikans, fyrirbænanna og hreinleikans — allt frá fæð-
ingu, já, fyrr en það. Skírnarboði frelsarans fylgir annað
boðorð um það að leyfa börnunum að koma til hans,
gjöra þau að lærisveinum, kenna þeim að halda það, sem
hann hefir boðið, innræta þeim hugarfar hans. Þannig
eiga allir foreldrar að vera kristniboðar barna sinna, hvert
heimili gróðurlundur Guðs ríkis. Það eru einmitt fyrstu
árin, sem móta manninn dýpst. Á þeim er lögð undirstaða
uppeldisins.
Hvernig er trúaruppeldið fyrsta, sem íslenzk börn njóta?
Gjöra foreldrar barnanna og heimili skyldu sína? Beina
þau áhrifum Krists til barnanna og kenna þeim að biðja
í hans nafni?
Þessar spurningar þarf að íhuga fyrir augliti Guðs og
ákalla hann um hjálp til þess að varðveita perluna dýru
og skæru.
Séu heimilin kristin, alast þar upp kristin börn.
Með kristnum heimilum skal land byggja.
Þegar svo skólinn tekur að eiga þátt í trúaruppeldinu,
þarf að hefja samvinnu um það við heimilin. Kristin fræði
eiga aftur að verða öndvegisgrein barnafræðslunnar og í
höndum þeirra einna, sem hafa á henni lifandi áhuga og
kenna kristindóm með líferni sínu og framkomu allri.
Þekking er góð og trúfræði við barna hæfi og unglinga,
en mestu varðar, að kennarinn glæði trú þeirra svo, að
hún móti líf þeirra. Og þótt nafn námsgreinarinnar sé
annað, þá á kristindómurinn jafnan að vera undirstaðan
— kenning Jesú Krists, studd af breytni kennarans og dag-