Kirkjuritið - 01.03.1960, Blaðsíða 7

KIRKJUIUTIÐ
101
I þessari veröld reikar hugur vor óskiptur og hefur sig til
flugs á vængjum ímyndunaraflsins, sem vaxið hefur ásmegin
við þessar aðstæður. Manni líður vel í þessum frjóa hugsana-
heimi, þar sem ekkert truflar og þögnin og kyrrðin ríkir. Og
það er engan veginn áreynslulaust að rjúfa þessi tengsl við
liðna tímann, eftir að hafa um skeið gleymt stað og stund, og
hefja sig aftur upp á svið hins daglega lífs líðandi stundar. Ég
veit það vel, að ég er þess engan veginn umkominn að varpa
með þessum orðum nógu skýru ljósi yfir þessi hughrif. Ég
gekk strax á vald hinna fornu helgisagna, þegar ég var kominn
inn fyrir múra Jerúsalemborgar, þar sem ég meðal annars gat
rennt augunum yfir til Golgata. Sama máli gegndi í Nazaret,
í grafhvelfingunum þar sem frelsarinn ólst upp og við Maríu-
brunninn. Einnig við Genesaretvatnið, þar sem fiskimennirnir
yfirgáfu net sín og gengu Jesú á hönd, og við ána Jórdan, þar
sem Frelsarinn var skírður.
Engin bibliuskýring hygg ég að geti komizt til jafns við
það að sjá og skoða hina helgu staði þessa lands, ef nægur
tími gefst til og góðar aðstæður að öðru leyti.
Unnið er að því af miklu kappi að grafa þarna upp borgir
°g bæi, sem um margra alda skeið hafa verið jörðu huldir.
Allar minjar af þessu tagi, sem dregnar eru fram í dagsljósið,
hera þess vott, að þeir, sem landið byggðu í árdaga, hafi stað-
ið framarlega í byggingartækni og listmunagerð.
Haf5i ekki einhver helgiathöfn, sem þú varst áhorfandi aö
eða hluttakandi í, sérstök áhrif á þig?
Þessari spurningu þinni er því til að svara, að engin opin-
her helgiathöfn fór fram á þeim stöðum, sem ég kom til, þá
haga, sem ég var þar á ferð. Þarna fór ég mikils á mis að missa
af því að sjá, hvernig helgiathöfnum er þarna háttað. Ég kosta
^jög kapps um það að komast í kirkjur á ferðum mínum er-
lendis. Það gerði ég og í þessari ferð. Það er opinberun fyrir
Islendinga að sjá og skoða hinar stóru og skrautlegu kirkjur
^eð súlum og hvelfingum, skreyttar myndum, sem gerðar eru
hinni mestu list. Eru ölturu þessara kirkna, einkum þeirra
haþólsku, forkunnarfögur og hin mestu listaverk. Þögnin í
þessum stóru, fallegu og svipmiklu kirkjum verkar á mann
engu síður en áhrifarík prédikun. Þetta umhverfi vekur hug
vorn til umhugsunar um háleit efni, lyftir oss úr duftinu, fjar-