Kirkjuritið - 01.03.1960, Blaðsíða 4

98
KIRKJURITIÐ
landsins helga fyrir áramótin síðustu. Ég vil gjarnan sýna nokk-
urn lit á því að verða við þessum tilmælum hins áhugasama
kennimanns og ritstjóra Kirkjuritsins.
Hver var höfuðorsök þess, að þú lagðir wpp í Jórsalaförina?
Hvað áhrærir þessa fyrstu spurningu þína, er því til að
svara, að ég hef lengi verið haldinn sterkri útþrá, löngun til
þess að sjá með eigin augum lönd og álfur og það, hvernig líf-
inu er lifað þar. Það var þó ekki fyrr en á síðari hluta ævi
minnar, sem mér gafst til þess tóm og tækifæri að svala þess-
ari þrá minni. En þessi tækifæri hafa mér aðallega fallið í skaut
á tveimur síðustu áratugum.
Landið helga hefur allar götur síðan ég á barnaskólaárum
mínum lærði biblíusögurnar, verið í huga mínum sveipað dýrð-
arljóma, sem engum fölskva hefur slegið á, þótt árin liðu. Sú
hugsun hefur því verið mjög áleitin við mig, að eigi væri í raun
og veru hálfsótt haf fyrir mér um ferðalög til annarra landa,
meðan þeim áfanga væri ekki náð, að komast til landsins helga.
Það hefur ávallt staðið fyrir augum mínum sem mjög eftir-
sóknarvert fróðleiksefni, að geta af eigin raun kynnt mér þær
minjar, sem enn varpa nokkru ljósi yfir það, hvernig umhorfs
var í því landi, þar sem vagga kristindómsins stóð.
En þetta er löng leið. Og það var fyrst eftir að siglingar hóf-
ust héðan til ísraels, að ég sá hilla undir það, að þessi óska-
draumur minn gæti rætzt. Ég greip því fyrsta tækifæri, sem
ég átti heimangengt, til þessarar farar. Þessi langa sjóleið var
mér síður en svo þyrnir í augum. Ég er gamall sjómaður og
líður mjög vel á sjónum. Svo allt bar þetta að sama brunni.
En það er margt, sem fyrir augun ber á svona langri sjóleið.
Fyrsta landsýn á austurleið er strönd Portúgals, sem víðast er
allhálend. Óslitin röð hárra fjalla er ofan við ströndina. Á
hæsta tindi þessa fjallgarðs gnæfa við himin byggingar mikl-
ar með háum turnum. Þetta kvað vera fornt klaustur. Er þetta
skammt norðan við stórborgina Lissabon, sem reist er við
krika, sem þarna skerst inn í landið. Þar sem Miðjarðarhafið
opnast, en það hafsvæði bar að fornu heitið Njörvasund, sést
mjög vel til Spánarstrandar á vinstri hönd og Norður-Afríku-
strandar á hægri. Háir fjallgarðar eru ofan við þessar strend-
ur á báða bóga. Afríkumegin eru fjallgarðarnir þrír, hver upp
af öðrum, og er sá hæstur, sem lengst nær inn í landið. Austar-