Kirkjuritið - 01.03.1960, Blaðsíða 41

Bœkur.
Biskupinn í Göröum. Sendibréf. Finnur Sigmundsson bjó til
Prentunar. Bókfellsútgáfan 1959.
Séra Árni Helgason (1777—1869) var einna víðkunnastur
íslenzkra kennimanna allan fyrri hluta 19. aldar og bar margt
til þess. Hann lauk lærdómsprófum sínum við Hafnarháskóla
rneð ágætiseinkunn, gegndi þremur eftirsóttum prestaköllum
um hálfa öld, þótti afburða kennari og útskrifaði marga heima-
stúdenta, var einn af stofnendum íslenzka Biblíufélagsins, og
tvisvar settur biskup um skeið. Þá gaf hann út Helgidagapré-
dikanir, sem talsvert voru lesnar, þótt ekki yrði þeim jafnað
við Vídalínspostillu og fyrntust æði fljótt. Engu að síður sóp-
aði að Árna biskupi utan kirkju sem innan, þótt hann væri
mikill friðsemdarmaður. Hann var sannkallaður höfðingi í sjón
°g raun, allra manna skyggnastur á hinar broslegu hliðar lífs-
ins, enda er það þeim mönnum hollast, sem miklir eru alvöru-
menn í aðra röndina.
Öll bréfin, sem í bókinni eru, eru skrifuð Bjarna amtmanni
Thorsteinssyni árin 1810—1853, en hann sat lengst af á Stapa
ú Snæfellsnesi. Aldrei hefði Árna biskupi til hugar komið, að
þetta vinarrabb yrði prentað, og má eflaust um það deila, hvort
slíkt sé rétt, þótt langt sé um liðið. Hitt er víst, að liðinn tími
speglast hvað tærast í svona smámyndum, sem teknar hafa
verið líkt og af handa hófi af líðandi augnablikum, og enginn
síðan hróflað við, hvorki fágað eða lýtt. Höfundurinn sjálfur
kemur hér ekki aðeins til dyranna eins og hann er klæddur,
heldur umhverfi hans, eins og það kom honum þá og þá fyrir
sjónir, smáir hlutir jafnt sem stórir.
Þetta er því bæði fræði- og skemmtilestur. Hér eru aðeins
lítil sýnishorn:
..Ég hef enn nóg af nauðsynjum lífsins, og jafnvel af korni
til haustsins, en fólk í kringum mig sumt ber sig illa, því graut