Kirkjuritið - 01.03.1960, Blaðsíða 31

KIRKJURITIÐ 125
kirkjulífi vestra. Kirkja er yfirleitt vel sótt. Ávallt fullskipað
við árdegismessu, en færra við síðdegismessu.
Ég hef verið að velta því fyrir mér, hver ástæðan er fyrir
því, að kirkja okkar er svo miklu verr sótt heima á íslandi.
Ekki eru það prestarnir. Ég er ekki það hrifinn af ræðum þeirra
hér. Þeir tala yfirleitt blaðalaust, oftast meiningarlítið, og láta
mikið i stólnum með raddbrigðum og handahreyfingum. Þá
kýs ég heldur ræður íslenzku prestanna. Ég er heldur ekki trú-
aður á það, að kirkja þurfi að vera fríkirkja, til þess að fólk
sæki kirkju sína. Við höfum líka fríkirkju á Islandi og hef ég
ekki séð mikinn mun á kirkjusókn þar og annars staðar.
En þá er það afstaða fólksins til kirkjunnar, og þar held ég
að komið sé að kjarna málsins. íslendingar eru, held ég, ekki
verr trúaðir en aðrar þjóðir. Þeir vilja telja sig kristna og vilja
tilheyra söfnuði, en afstaða þeirra til kirkjunnar er neikvæð.
I daglegu tali finnur maður alltaf einhvern niðrandi tón í garð
kirkjunnar og hennar starf. Jafnvel menntamenn, kennarar til
dæmis, eru ákaflega fáskiptnir, þegar kirkjan á í hlut, jafnvel
neikvæðir í afstöðu sinni.
Hér er þetta öfugt. Afstaða fólks er mjög jákvæð til kirkj-
unnar. Jafnvel þó fólk sæki ekki kirkju, er afstaða þess undan-
tekningarlaust mjög jákvæð. Fólk virðist hafa þörf fyrir kirkj-
Una, jafnvel félagslega þörf. Kirkjan notfærir sér líka út í
yztu æsar þá möguleika, sem felast í hinu mjög svo félagselsk-
andi ameríska þjóðfélagi.
Kirkjusókn er, eftir því sem mér hefur verið sagt, einnig
minni á Norðurlöndum en í Ameríku. En afstaða fólks er ekki
eins meinleg í garð kirkjunnar eins og hjá okkur. Ég get þess
hér, sem sænsk kona sagði í Skálholti í sumar við kennarahóp,
sem allir sem einn rausuðu um f járaustur í sambandi við kirkju-
sniíðina þar, og að það fé væri betur komið í öðrum bygg-
ingum. „Ég get alls ekki skilið ykkur,“ sagði hin sænska kona,
»þetta er þó Skálholt og ætti að vera ykkur einhvers virði“.
Nei, það er ekki von hún skilji, það væri annars tilvinnandi
að kynna sér íslenzka kirkjusögu og reyna að rekja orsakir til
þess, að íslenzka þjóðin krossfestir kirkju sína í dag. Að kenna
Prestunum um það„ sem miður fer, er fásinna. Öll mistök í sögu
kfrkjunnar eru mannanna verk og hafa þar fleiri komið við
sögu en þeir, sem hafa prédikað guðs orð.