Kirkjuritið - 01.12.1960, Page 4

Náðin og sannleikurinn
„Lögmálið var gefið fyrir Móse,
en náðin og sannleikurinn kom
fyrir Jesúm Krist. ..."
Ef til vill kann sumum að þykja jólasaga Jóhannesar ekki
vera nema svipur hjá sjón í samanburði við hinar yndislegu
frásögur Lúkasar og Mattheusar. En hér er heldur ekki um
neina eiginlega fæðingarsögu að ræða. Þetta jólaguðspjall get-
ur miklu fremur talizt heimspekilegt trúarljóð.
Fyrir oss verða ýms hugtök úr guðfræðimáli löngu liðinna
alda, sem við fyrstu sýn gera guðspjallið nokkru torlesnara.
En ef vér gefum oss tíma til að íhuga þau, birtir fljótt yfir
hugsuninni og allt verður bæði ljóst og auðskilið. Og um leið
hljótum vér að hrífast af því, hversu fagurt og tigið málfar
guðspjallamannsins er, þegar hann gerir grein fyrir komu Krists
til þessarar veraldar og þeim aldahvörfum, sem hún olli.
Oröiö er hin persónugerða vizka guðs: lífið, andinn og sann-
leikurinn, eins og þetta birtist í persónu Jesú. Komu hans i
heiminn má líkja við það, er sólin rennur upp. Þá hörfa skugg'
arnir. Allt, sem áður var dimmt, ægilegt og ógnum þrungið,
fyllist birtu og unaði. Meðan heimurinn þekkir ekki guð, liggur
hann í hinu vonda. Skelfing og dauði eiga þar heima. Til þess
sendi guð sinn eingetinn son að lýsa þeim, sem sitja í myrkn
og skugga dauðans og beina fótum þeirra á friðarveg. Hann er
ljós af ljósi, andi af anda guðs, stiginn niður úr dýrð himn-
anna, þar sem hann raunverulega á heima, til þess að gerast
drottinn og frelsari manna. En öllum, sem tóku við honum,
hann rétt til að verða guðs börn. Þeir, sem endurfæddir eru af
andanum, verða vitandi um uppruna sinn og ákvörðunarstað.
Þá getur ferðin hafizt heim til föðurhúsanna, þessi eilífðarfor
til æðri og fegurri veralda, þar sem náðin og sannleikurinn býr-
Þessi jólaboðskapur guðspjallsins.