Kirkjuritið - 01.12.1960, Blaðsíða 46

Bókafregnir.
Björn Magnússon: Ættir Síöupresta. Niöjatal Jóns prófasts
Steingrímssonar á Prestsbakka og Páls prófasts Pálssonar i
Hörgsdal og systkina hans. — Bókaútgáfan Norðri, Reykjavík
1960.
Það er alkunnugt af Guðfræðingatali, Orðalykli Passíusálm-
anna og fleiru, að prófessor Björn Magnússon er eljusamur og
nákvæmur fræðimaður og mjög afkastamikill. Ættir Síðupresta
bera því þó bezt vitni. Rit þetta er röskar 600 blaðsíður og hef-
ur að geyma yfir tíu þúsund mannanöfn, að talið er, og ýmsar
upplýsingar um aldur, störf, maka og búsetu meginþorra þeirra.
Hlýtur allur sá fróðleikur að hafa kostað geysierfiði og langar
yfirlegur. Og ekki minni nákvæmni og aðgæzlu. Ættfeðurnir
eru báðir þjóðfrægir höfuðklerkar og merkir ættfeður. Mun þvl
niðjum þeirra og fjölmörgum öðrum, sem gaman hafa af ætt-
fræði, þykja bók þessi góður fengur. Hún er ein þeirra hand-
bóka, sem gott er að hafa við höndina og grípa til og fer raun-
ar vaxandi að gildi þeim mun lengur sem líður.
Jón Hélgason: íslenzkt mannlíf. — Iðunn 1060.
Keðjubækurnar — þessi mörgu samstæðu bindi, sem komið
hafa hvert af öðru mörg ár í röð, hafa á stundum orðið leiðar
og vakið þann grun, að útgefendurnir væru helzt til ágengm
En þess eru líka dæmi, að hver ný bók í lestinni hefur -ekki
aðeins kveikt eftirvæntingu, heldur og fögnuð. Svo er enn um
þessi rit Jóns Helgasonar. Þau eru hreinar kræsingar. Ber margt
til þess, sem óþarft er að fjölyrða um, svo sem stílsnilldin, fjöl'
breytnin, mannúðarandinn, góðlátleg kímnin og broddlaus hæðn-
in. Minnistæðasti þátturinn í þessu bindi finnst mér vera sa’
sem Jón segir af Sæunni frá Illugastöðum, sem talaði það máh
sem börn ein skildu og enn er umhugsunarefni útlendra og mn-
lendra fræðimanna. Þessi hreinhjartaði og dyggi einstæðingur