Kirkjuritið - 01.12.1960, Blaðsíða 47

KIRKJURITIÐ
477
vekur með minningu sinni varma og birtu í hugskoti manns.
Er gott til þess að vita, hvað hin umkomulitla stúlka átti undra
góðu að fagna á þeim tímum, sem hennar líkar hröktust flestir
víða og kynntust mest myrkrinu og kuldanum, auk óþrotlegs
erfiðis. Örlagasaga úr Önundarfirði er all-einstæð og merk þjóð-
lífsmynd á sína vísu. Guðrúnarraunir Þórhalla prests eru hvorki
fögur saga né til fyrirmyndar, en ekki get ég hræsnað það, að
oft skellti ég upp úr, er ég las hana.
Öþarft er að nefna fleira. Allir kaflarnir hafa margt sér til
ágætis. Gott til þess að vita, hvað höfundur er enn ungur og á
vonandi eftir að leiða margt af því liðna fram á sviðið og sýna
það í sínu skæra leifturljósi.
Séra Bjarni Gissurarson í Þingmúla: Sólarsýn. Jón M. Sam-
sonarson sá um útgáfuna. — Bókaútgáfa Menningarsjóðs 1960.
Gaman að fá þetta ljóðakver frá 17. öld. Nafnið er vel valið,
lýsir því sem mest auðkennir lífsskoðun höfundarins og verður
honum mest og bezt að yrkisefni.
Hvað er betra en sólar sýn,
þá sveimar hún yfir stjörnurann?
Hún vermir og skín
og hýrt gleður mann.
Og:
Sæl vermir sólin oss alla.
í hæðunum byggir herrann sá,
sem henni skipaði loftið á.
Hans vil eg að fótunum falla.
Bjarni var dóttursonur séra Einars í Eydölum og þeir séra
Stefán Ólafsson í Vallanesi og Bjarni því systkinasynir. Ekki
að undra, þótt Bjarni sé gott og lipurt skáld og yrkisefnin raun-
ar furðu fjölbreytileg, þegar minnzt er þeirra aðstæðna og
kjara, sem skáldið bjó við. Hvorki einangrun né fátækt gat
nítt úr honum bjartsýnina og lífsgleðina né skáldskapinn. Veð-
urfarið og hversdagsviðburðirnir verða honum að vonum
órýgstu yrkisefnin, en hann gerir líka ágætt Grýluljóð og snjöll
Ijóðabréf. Auk fagurra andlegra ljóða. Hér eru rúmsins vegna
aðeins tvö smásýnishorn enn: