Kirkjuritið - 01.12.1960, Blaðsíða 16

446
KIRKJURITIÐ
að mannfjöldinn þrengdist að Jesú og hlýddi á Guðs orð. Þetta
orð er í fullu gildi í dag. Vér komum hingað til þess að hlýða á
Guös orö. Orðið frá Drottni á enn undramáttinn, mannssálum
til blessunar.
Þetta orö hefur búið hjá oss. Vér eigum minningar um þær
stundir, er orðið náði að hjörtum vorum og vér gátum sagt:
„Sannarlega er Drottinn á þessum stað.“ Getum vér gleymt
þeim stundum, er vér fagnandi sögðum: „Nú kemur orð Drott-
ins til mín.“ Mér þykir vænt um orðin hér á prédikunarstóln-
um: „Sælir eru þeir, sem heyra Guðs orð og varðveita það.“
Guði séu þakkir fyrir hinar heilögu stundir. Hvernig getum
vér gleymt jólabirtunni ? Hvílíkur fögnuður, er vér heilsuðum
páskunum, hinni sælu og blíðu sigurhátíð. Minningarnar tala
sitt helga mál um hinar mörgu stundir, er vér báðum og bænin
var heyrð: „Söng vorn, bæn og athöfn alla elskumerki hrein
þú kalla.“
Vér höfum oft fundið þá blessun, sem fylgir hinni sameigin-
legu guösþjónustu. Það var ekki presturinn einn. Hvað gat hann
gert einn? Með honum var söfnuður, sem ásamt prestinum hélt
heilaga hátíð. Hér hefur lofsöngurinn hljómað og vér tókum a
móti blessun og krafti, er vér sungum: „Sæll er sá maður, sem
fögnuð þinn fær fundið, þú Guðs barna lofsöngur skær“. Hvílík
gleði að eignast slíkan fögnuð á heilögum stað. Þangað leitum
vér því aftur og aftur og syngjum með játningu trúarinnar-.
Þúsundir daga, holdið er haga
hyggur bezt sér,
geta likzt eigi Guðs einum degi,
glaðir þá vér
lyftum í hæðir með heilögum söng
hjörtum úr veraldar umsvifa þröng.
Guði séu þakkir fyrir hinar hátíðlegu gleðistundir í húsi Drott-
ins. Ég á slíkar minningar frá þessum stað. Það var aðfanga-
dagskvöld jóla fyrir nærfellt 70 árum. Ég var hér í kirkjunm,
stóð hér á miðjum ganginum. Aldrei gleymi ég, er sungið var,
og ég söng einnig með veikri barnsrödd minni:
Hvert fátækt hreysi höll nú er,
því Guð er sjálfur gestur hér.