Kirkjuritið - 01.12.1960, Blaðsíða 27

KIRKJURITIÐ
457
Ef einhver kynni að kvíða því, hvað hann ætti af sér að gera,
skyldi hann lifa eilíflega, ætti að nægja að minna hann á orð
Gríms Thomsens:
Þótt eilífðin sé endalaus,
hún endist varla til,
að öll eg sjái sólkerfin
og sóla millibil. ...
Nei, það er hættara við öllu öðru en leiðindum, þeim, sem
hefur opin augu hér sem þar, því að nú þegar rúmar enginn
roannshugur nema óendanlega lítið brot af því, sem lífið hefur
UPP á að bjóða. Það er eitt af því fáa, sem vér vitum.
»Sendum út á sextugt djúp
sundurlyndis fjandann.“
Síðan hinn fagri frelsisdagur rann upp fyrir 16 árum, hefur
^argur vandinn steðjað að þjóð vorri. Hér nægir að nefna
þrennt: erlenda hersetu, efnahagsvandamál svo geigvænleg, að
Sl og æ er oss sagt af þeim, sem um það ættu gerzt að vita, að
yór römbum „á brúninni“ eða séum að fara fram af henni, —
°g loks landhelgismálið. Hér skal engin afstaða tekin til þess-
ara mála, en á hitt bent, að það undarlega fyrirbrigði gerist,
a® því risavaxnari sem vandamálin verða, eykst meir sundur-
^yndi stjórnmálamannanna. Alkunn eru orð Einars Benedikts-
s°nar: „Þegar býður þjóðarsómi — þá á Bretland eina sál.“
Ekki dylst, að hann segir þetta Bretum til lofs. En skyldi ekki
a- m. k. verða að fara til Kongó til að finna einhverja hliðstæðu
Vlð t. d. útvarpsumræðurnar um landhelgismálið ? Væri hugsan-
^egt, að Bretar eða nokkur stórþjóð færi þannig með utanríkis-
sem hana varðaði jafn miklu og oss þetta? Ég trúi því
ekki, fyrr en ég tek á því. Óneitanlega var að heyra, að þjóð-
leiðtogum vorum fyndist meira um vert að leitast við að tor-
tryggja hver annan og klekkja hver á öðrum en að málið yrði
leyst á sem farsælastan hátt og oss til varanlegs sóma. Það
°r von, að séra Benjamín spyrji í hugleiðingu sinni, hvort svo
Se komið, að enginn elski ísland. Ekki hefur vantað, að vitnað
v*ri til Jóns Sigurðssonar ár og síð og bardagaaðferð hans tal-
ln til fyrirmyndar. En sannarlega er nú lítið líkt eftir henni af
ellum flokkum. Vér erum, eins og nýlega hefur verið upplýst í