Kirkjuritið - 01.12.1960, Qupperneq 42

472
KIRK JURITIÐ
og eldmóði, hvar sem hún gekk að verki. Sönglíf var óvenju
mikið í flokknum, og var það hennar verk. Því miður var eng-
in íslenzk stúlka í þessum vinnubúðum, en tveir íslenzkir náms-
menn, Bernharður Guðmundsson guðfræðinemi og Kolbeinn Þor-
leifsson kennaranemi, voru þátttakendur allan tímann. Verður
þeim sem og hinum erlendu þátttakendum seint fullþökkuð sú
fórnfýsi, sem þeir sýndu. Hafa ýmsir haft orð á því, að til of
mikils sé ætlazt af ungu fólki, sem er að leggja grundvöll að
framtíð sinni, að það vinni kauplaust mánaðartíma í vinnubúð-
um. En það er samróma álit hinna ungu þátttakenda, að hlut-
deild í lifandi samfélagi kristinna manna, þátttaka í reglu-
bundnu andaktslífi og fórnfúsu starfi í vinnubúðunum sé þeim
dýrmæt, já, ómetanleg reynsla, sem þeir vildu ekki missa af.
Guð gefi, að kristin æska á íslandi megi vera fús að leggja
mikið á sig fyrir málefni Drottins í vinnubúðum á komandi ár-
um, svo að sú grein hins kristilega starfs mætti bera ríkulegon
ávöxt á landi voru.
Magnús Guömundsson,
Setbergi.
Fagur skilningur.
Þegar Franklin D. Roosevelt Bandaríkjaforseti varð bráðkvaddur
12. apríl 1945, var Harry S. Truman, þáverandi varaforseti, að sjálf-
sögðu óðara kvaddur til Hvíta hússins.
Þegar þangað kom, gekk frú Eleanore Roosevelt, ekkja hins látna
forseta, til móts við hann og lagði höndina á öxl hans. Segist honum
síðan frá framhaldinu á þessa leið:
„Harry!“ mælti hún lágum rómi, „forsetinn er látinn.“
Ég gat sem snöggvast engu orði upp komið.
Loks spurði ég: „Er nokkuð, sem ég get fyrir þig gert?“
„Er nokkuð, sem viö getum fyrir þig gert?“ spurði hún á móti,
„þvi að nú ert það þú, sem ert í vandanum."