Kirkjuritið - 01.12.1960, Qupperneq 11

KIRKJURITIÐ
441
vissulega verða himnaríki á jörð, ef hugir manna hrærðust af
kærleika, treystu forsjón Guðs og snerust um sannleikann.
A hverju ári koma jólin og setja svip sinn á borg og byggð.
Snöggvast verðum vér snortin af kærleika Krists, hugarfarið
mildast, fegurð og friður jólanna tekur sér bólfestu í huganum
eins og dýrlegt ævintýr, sem þó hverfur von bráðar aftur fyrir
gráum hversdagsleikanum. Allir elska þessa hátíð eins og sól-
skinsblett í skammdegissortanum.
En ef vér gerðum oss far um að lifa í náðinni og sannleik-
anum, sem kom fyrir Jesúm Krist, eí vér legðum stund á að
lifa í samræmi við kenningar hans, þá yrði þessi hátíð ekki
framar aðeins sólskinsblettur, sem kemur og fer. Hún mundi
breiða ljóma sinn yfir allt árið, inn í hugskot vor og um alla
tilveru. vora.
Megi guð gefa oss svo mikla og gleðilega jólahátíð.
Benjamín Kristjánsson.
Ö, friðlaus hugur —
Ó, friðlaus hugur, fljúg ei meir,
þú finnur aldrei ró,
þótt leitir fjærstu landa til
og lengst um allan sjó.
Þótt fjarstu stjarna flygir til,
þú fengir ekki var,
við hjarta Guðs er hæli þitt
og hvergi nema þar.
Ó, fel þig innst í faðmi Guðs
og flý svo heimsins þröng,
þá myrkrið snýst í morgunljós
og mæðan upp í söng.
Gunnar Árnason.