Kirkjuritið - 01.05.1961, Side 11

KIRKJURITIÐ
201
Bænin liefur frá alda öð'li verið tengiliður milli Guðs og
manns. Hún hefur verið' livatning til góðra hugsana og góðra
verka, hún hefur verið stuðningur á hálum vegum, smyrsl á
sar. Sé bænin vanrækt er skammt ófarið til trúleysis og liættu-
Jegrar efnisliyggju. Mörg dæmi eru þess að góðir og gegnir
nienn hafi orðið að óhappamönnum við það eitt að umgang-
ast þá, sem lítilsvirða guðstrú og bænrækslu, og svo óhappa-
nienn orðið nýtir menn við áhrif frá trúuðu fólki. TrúaSur
niaður varð að leggja hendur yfir Sál, svo liann fengi aftur
sjón sína. (Post. 9. 10—19).
1 öllu því róti, sem gengið hefur yfir heiminn á seinni tím-
nni, liefur bænaiðjan og trúarlífið yfirleitt beðið mikinn
hnekki. Nýfædd vísindi hafa oft verið talin fyllstu sannindi,
þótt þau væru enn í reifum og niðurstöður þeirra meira og
niinna vafasamar. Kenningar kirkjunnar liafa verið affluttar
°g hártogaðar liafi þær ekki þótt koma heim við vísindalegar
nthuganir og jafnvel taldar hindurvitni eins og heilaspuni.
Kirkjan hefur verið sett í varnarstöðu, hún verður að verjast
hæði sýnilegum og ósýnilegum óvinum, ef svo mætti segja. Sum-
lr vinna lienni skaða með hleypidómum og óviturlegu ofstæki,
aðrir vinna henni tjón oft óvitandi, með hálfvelgju og harna-
legum bollaleggingum um helgustu sannindi kristinnar trúar.
Enn aðrir vega gegn henni í beinni andstöðu, svo að jafnvel
heilar þjóðir liafa gert ráðstafanir til útrýmingar kristnum
truarbrögðum, og taka þá vísindin óspart í þjónustu þeirrar
starfsemi. Það er satt, að vísindin efla alla dáð, séu þau heil-
hfigð leit að sannleikanum, séu þau aðeins lieilbrigð leit að
sannleikanum. En þau mega ekki vera svo yfirborðskennd, né
Játa blindast svo af ljóma eigin verundar, að þau við það
Slati lielgustu sannindum lífsins, sem eru öllum vísindum æðri
°í? missi sjónar á þeirri uppsprettu, sem þau sjálf eru runnin
af- Sólargeislinn er ekki sólin sjálf. Á sama hátt eru vísindi
°g tækni ávextir menningarinnar, en ekki menningin sjálf.
Hún er móðirin. Hún er ávöxtun þeirra liæfileika, sem Guð
gefur mönnunum til að þroska arm og anda til starfa á akri
SlQum. En mörgum liættir við að setja tækni og vísindi í það'
hásæti, sem menningunni ber. Þegar talað er um menningar-
hjóðir, er oftast átt við þær þjóðir, sem fremst standa í liernað-
artækni og uppfinningum á alls konar vígvélum til múgmorða.